Hemen sordum onlara "Peki ben nereye gideceğim?? "
Dediler ki: "Sen bazen iyi gidiyordun, bazende kötü. Bazen tövbe edip ertesi gün günah işliyordun ve izlediğin yol tam olarak belli değildi ve hep öyle yitik kalacaksın."
Sözlerini korku içerisinde keserek sordum:
"Ben ateşe mi gidiyorum yoksa? "
Onlar da: "Allahın rahmeti geniştir ve yolculuk da uzundur." dediler.
---
Yüzümü çevirdim korku içerisinde baktım, Ailem, babam, amcam, kardeşlerim ve akrabalarım hepsi bir sandık içinde beni taşıyorlardı.
Onlara koşarak gittim ve onlara dedimki: "Benim için dua edin,lütfen"
Ama kimse bana cevap vermiyordu.
Kimi ağlıyordu kimi ise hüzünlüydü.
Kardeşime giderek "Dikkatli ol,dünyanın fitnesi seni kandırmasın."
Beni duymasını çok isterdim.