"Kendini gömme yarışması olsa, birinci olurdun kanka" diyenlere, "Ben onu da beceremem, yok bende o zeka," diye cevap veren bir insan. 
Rumeysa ben.
Tanısaydım memnun olurdum muhtemelen. Çünkü kendim hariç herkesi ve her şeyi sevebilirim -pekmez, tahin ve böcekgiller hariç- senden nefret ediyorsam ya bana şişko demişsindir ya da matematik dersime girip anlamadığım halde trigonometri anlatmaya çabalamışsındır.
Aslında çok çekingen bir insanım ve bu yüzden en iyi dostlarım kitaplar. Okumayı öğrendikten sonra, mağaza isimlerinden tutun kitaplardaki önsözlere ve sıkıcı teşekkür kısımlarına her şeyi okuma potansiyeline sahibim.
Kalbimin en güzel köşesini 'zalimin oğluna' çoktan kaptırdım.
Kendimi bildim bileli şişkoyum. Annem kardeşimin ağzına yemek sokmaya çalışırken benim eliden kaşığımı alırdı.
Eğer sahip çıkamayacağını düşünürsem asla dinlediğim şarkıları sana söylemem.
Aynaya her baktığımda kendimden bir kere daha nefret ediyorum, bir gün bunun için çarpılacağım ama gerçekler bu. Demek istediğim, ekranın ardında güzel ve zeki birini değil, şişman, sivilceli, sürekli gülümseyen, yalnız kaldığında pöykürerek ağlayan birini bekleyin.


Son olarak burdan en iyi arkadaşıma itafen;

"Aşk kalbimi yakan bir volkan gibidir,
En sevdiğim tatlı kazandibidir."