beyza

17 Mayıs 2011, İzmir/Türkiye
          
          Vatan uğruna ölünür. Vatan uğruna yaşanırdı. Bizler ölmeyi severdik lâkin. Uğruna destanlar yazılan hilâle yaslardık yüreğimizi. Ruhumuzu ise, felekteki hürriyet için teslim ederdik Hak'a. 
          
          Sancağımıza atılan kurşunların üzerine koşmak; en yüce, en şanlı, en gururlu, en asil intihardı. Giriftar eylenmiştik bir hilâl, bir yıldız uğruna. Hudutsuzdu bizim sevdamız. Koşulsuzdu.
          
          
          [nazenin✨]

Ne şeytanı gör ne salavatı getir, demişler, boşuna mı demişler? Görmeyeyim yüzlerini daha iyi. Sinirlerime yazık oluyor yoksa,

Geçmeyecek gibi, 

Mezarlıklar gülüyor artık yüzüme, yabancılamıyorum boylu boyunca uzanan selvileri. Boyunlarını eğiyorlar, mütevazılıktan olsa gerek diye düşünüyorum; sonra geliyor aklıma, yüklerini taşıyamıyorlar. 

Serkeşleşmek de mi yasak?

Yedi köyü bir eşeğe bindirmişiz gidiyoruz yine selamete 

Zaman, kendisine dişlerimi bilememi ihanet bellemişti. Ancak asıl ihanet, zamanın meşru görülemeyecek bir biçimde içinizde açtığı yaralardı. 
          Kayıp, ruhunuzu düğüm düğüm ederse hissedilirdi. Her bir kayıpta, güçlü hafızanızın biçimli kıvrımlarının acısı daha da katlanırdı. Mezarlıklar gülerdi yüzünüze. Her bir kayıpta, zaten ruhunu çok önce toprağın altına vermiş olan bedeninize ölüm tatlı gelirdi.

Hiç tanımaz tenim ellerini
          Bilmez yüreğim bilmez yüreğini
          Ah bu koku, bu ten, bu dokunuş
          Ah bu delilik sarsar bedenimi
          Yok olmak anıdır şimdi

Kitaplarıma destek olur musunuz?:)

Kırgınım biraz, size ve kendime. En çok da bana bilemediğiniz merhametinize. Herkese ilaç olup beni merheme muhtaç bırakan gönlünüze. 
          Binbir maskemden sadece birini bıraktım yüzümde, diğerlerini ise yaktım ellerimde. Şimdi salt gerçeklikle baş başayız işte. Gece uzun, bitmek bilmez, biraz da acılı. Kapının arkasında asılı duran ceketin ise sancılı. 
          İnanmamı istedin sana ama bırakıp gittin beni orada. Öldüm sandım, kefenin içine sarıldığımda. Ruhum çıkmış gitmiş uzaklara, bedenim ise yaşıyor hâlâ avuçlarında. 
          Merhametini özlüyorum, hiç göremediğim merhametini. Belki biraz da olsa, bana bahşettiğin sevgini.