Aşk… öyle kolay anlatılacak bir şey değil aslında.
Birini gördüğün an kalbinin istemsizce hızlanmasıyla başlıyor belki. Gözlerin onu arıyor, sesi duyulmasa bile içinden “keşke şimdi konuşsa” diyorsun. Aklına geldiğinde yüzüne farkında olmadan bir gülümseme yerleşiyor, ama o gülümsemenin ardında bin türlü duygunun karışımı var özlem, huzur, korku, umut…
Aşk, birini düşünmeden bile hissedebilmek demek.
O uzaktayken bile yanında gibi hissetmek…
Bir mesajla dünyan aydınlanıyor, bir sessizlikle içine karanlık çöküyor.
Aşk, kalbinin artık senin değil, onunla birlikte atması.
Bazen acıtıyor, bazen iyileştiriyor ama her halükârda seni sen olmaktan çıkarıp bambaşka biri yapıyor.
Aşık olunca mantığın susuyor, gururun geri çekiliyor.
Bir gülüşüyle affediyorsun, bir bakışıyla dağılıyorsun.
Ama yine de pes edemiyorsun, çünkü o insanda kendinden bir şey buluyorsun.
Sanki onsuz tamamlanamıyorsun gibi…
İşte aşk, belki de eksik yanını bulduğuna inanmak.
♕Rubisera