@ Rubyxlw Evet hiç bir akrabamı kaybetmedim çok şükür ama aldığım her enkaz haberinde kederim ve nefretim daha fazla büyüdü. Ölen her bir insan benim canımdan , kanımdan bir parça gibiydi adeta. Deprem bitti ağladım , depremden aylar geçti düşündükçe ağladım , yemek yemeye bile layık göremedim kendimi. Uzandığım sıcak yataktan utandım , yediğim lokmalar boğazıma dizildi. Bir anne oldum, bir baba oldum, bir evlat oldum , bir abla oldum , bir abi oldum, bir akraba bir arkadaş oldum ben o depremde. Bir anne ağladı onunla ağladım , bir baba ağladı onunla da ağladım , kardeşi ağladı , ablası ağladı , abisi ağladı , arkadaşı , akrabası ağladı onlarla ağladım. Ben belki yüzyüze gelmedigim , tanımadığım insanlar için onlarca kez göz yaşı döktüm. Bir menfaatim mi vardı onlarla , hayır. Adını sorsan bilemem ama acısını tam kalbimin ortasında hissettim. Kaç yaşında olduğunu sor bilemem ama onunla beraber ağladım ben. Bunları niye anlatıyorum , yalnızca depremde ölen insanlar annesinin babasının evladı değildi. Sizinle aynı nefesi soludular , aynı ülkeyi, aynı bayrağı paylaştılar. Onları hiç görmedik belki , onlarla hiç konuşmadık evet ama kayıpları hepimizin kayıbı. Bu ülkenin geleceğini öldürmek için bir kurşun daha sıktılar ve tüm ülkeyi yasa boğdular. Bu böyle devam edemez ama şu söze çok güveniyorum " Zalim kral varsa tahtta, dünya bal da olsa kıyameti var sonuçta."
Geçmiş olsun tanımadığımız ama uğrunda göz yaşı döküp sabahladığımız insanlara. Siz umutlarınızla öldünüz , şimdi sizi yüreklerimizde yaşatıyoruz. Ve söz size aradan onlarca yıl da geçse , yalnızca bir tarih değil bir kaybettiğimiz bir kardeş ve arkadaş olacaksınız.
06.02.2023 , 04.17...