Ruhanst

Hayat bana düşüncelerimi söylemeyi öğretirken , insanlar bana susmayı öğretti.

Ruhanst

Kırık aynanın her bir parçasının oluşturacağı çizikler , korkutur onu ama o kadar yorgun ve tembel olmuştur ki kendini korumaya karşı , korksada toplamıyor parçaları çünkü daha önce her kendini korumaya çalıştığında hayatın ona verdiği anı niteliğindeki çizikler ona korkusunu geriye atmayı ve olanlara , olacaklara karşı tepkisiz kalmayı öğretmişti. Belkide vazgeçmeyi öğrenmişti ve umutlarını kaybetmişti aslında...