“Bir gün çok yalnız kalırsan,şunu tekrar et:Gidecek bir yerim vardı orayı yıktım!"bu cümleye ciddi manada bayıldım:)Gerçekten hemen hemen hepimizin gidecek bir yeri vardi ve yiktik.Çünkü hepimiz sevmeyi öğrendik,sevilmeyi öğrenemedik
Yani hepimiz sevmek istedik,sevilmeyi neden bilmiyorum ama bir türlü sevemedik
Oysa ki sevilmek sevmekten daha zor ve daha fedakarca,sevmek kolay çünkü onu senin duyguların istiyor.Ama sevilmek birinin seni sevmis olmasini sevmek ve sevmesine izin vermek herkesin harcı değil.Çünkü bu defa kendinden çok karşı tarafı düşünüyorsun.Kendi kalbinin kırıklarını tamir etmek değilde tüm güzelliğiyle sapa sağlam karşına gelen kalbi kırmamak uğruna çabaliyorsun.Ve hem mutlu ediyorsun,hemde gercekten mutlu oluyorsun.Çünkü seven bir insan ne kadar sevmis olsada,kendisini sevmeyen bir insanla devam etmek isteyecek kadar gözünü karartamaz!Hala gidebilecek yerimiz varsa orayi yikmayalim derim:)Başarılar dilerim :)