HALEP'TE KATLİAM VAR
Ben bu devrin neresindeyim ey Adem !
diye not düşmüşüm salı sabahı.
Mazlum muyum ?
Zalim miyim?
Yoksa suskun mu ?
Susmak da zalimliktir ey Adem ! deyivermişim sonra .
Düşünsenize kelimeleri tükettik.
Dua ederken bile şaşırıyorum ne diyeceğimi .
Kolum kanadım kalkmıyo.
Ne çabuk pes ediyorum ey Adem ! Diye de eklemişim.
Yolda olmam gerekirken ,gündelik hayata devam etmenin zorluguyla nefes alıyorum her geçen gün .
Ben daha ana baba rızasından öteye gidememiş aciz bir kulum.
En çok bana üzülün.
Tıpkı Gazzeli çocuklar gibi sınırda üşümüş çocukların gözlerinin parıltılarını hissediyorum .
Hiç bişey yapamasam da sarılıp omzunda ağlamak istiyorum gözü yaşlı bir annenin.
İster misin tuttuğun bi el de ben olayım diye konuşuyorum kendi kendime.
Acizlik...
Hiç bu kadar derin hissetmemiştim bu kelimeyi.
En çok bana üzülün.
Ben bu katliamın neresindeyim Ey Rabbim?