𝐁𝐫𝐢𝐬𝐞𝐞

Bunalıyorum yanında, nefes alamıyorum.

Doğruyu bulduğumu umuyorum.

Okuduğum her şey seninle anılıyor, durgun bir gecenin en güzel saatinde içilen şarap gibi aklımdasın. Yıldızlar parıldıyor,
          Yaklaşsana biraz daha. 

Okumak için uzaklara gitmekten çok, uzaklara gitmek için okumaktayım. 

Ben yalnız biriyim. Hiçbir insan da kendimi bulamadım. Bulsam bile yanıldığımı gördüm her daim. Aşk dediğimiz şey hep yanılmaca değil midir ? Yanılmaktan yoruldum. Kendimi unutacak kadar ne yaptım ki bu dünyada. Yalnızlığıma tutundum, toplumdan ne bir şey gördüm ne de aradım. Kendimi bulamayınca varoşsal sıkıntılara daldım daima, ebeveynlerime dava açabilecek imkanım olsaydı eğer beni bu dünyaya getirmemelerini dilerdim. Bu dünyanın kahrı, endişesi, her geçen gün artan yok oluşuna şahit olmak istemiyorum artık. Bu cümleleri yazarken varoşsal sıkıntıya girdiğimi dahi görebilirsiniz. Hoşuma da gitmiyor değildi ama inanır mısınız bu durumdan bile sıkıldım. İnsanların içinde yalnız kalmaktan sıkıldım. Beni bütünümle kabul edecek, düşüncelerime sadık kalacak o kişiyi aramakla geçmiş ömrüm. “Ne geçti eline?” Diye bağırdım içimden kendime. Umut böyle bir şeydir, insana acı bile veriyor olsa da yitiremiyorsun. Çok şey istemedim her daim az ile yetinecek bir yaşam kurmayı hayal ettim. İnsan, insana bunu bile çok görüyor bu devirde. Sokağa çıktım yürüdüm. Saat dörde çeyrek var. Elimde bir kitap ama okumadan yürüyorum. Soluklanayım diye dururken gökyüzüne bakıp durdum daima. Söylendim kendi kendime ucuz olan tek şey dünyanın kahrı; dünyanın kahrını çekmek bedava. 

bir sigara ver bana
          onu yanımdan ayırmayacağım
          belki içerim, inanamayacağın kadar hızla 
          onu tutarım, hem de tüm parmaklarımla
          belki içerim, seni özlemek acı verdiğinde

ilk geceden belliydi
          o zaman neredeydin
          dün daha seni öperken
          şimdi buna dur diyemezsin

Sıkılıyorum ve toprağa düşen bir yağmur damlası kadar huzursuzum. Olduğum yerde duruyorum. Dünyaya kapanıyorum. Kitaplara bakıyorum insanların durduğu mesafelerden. Adamakıllı sıkılıyorum. Üst üste konmuş kelimelerden sıkılıyorum. Art arda dizilmiş cümlelerden sıkılıyorum. Sözlerin ifadesizliği sıkıyor beni. Sıkıyor beni gururla şişirilmiş kuramlar. Sıkıyor beni yatağıma sinen düşünceler.

Kendisini başkalarının kurtarmasını bekleyen yalnızca kölelerdir.

Ben şimdiye kadar her şeyden çok kitapları severdim. Bundan sonra her şeyden çok seni seveceğim ve kitapları beraber seveceğiz.