Hani bir şarkıda geçiyordu ya
'İki yalnız bir doğru edebilirdik
Şimdi farklı şiirlerde yaşar gibiyiz
Ben Mecnun, sen Şirin, tesadüf değildik
Biz bize kurulmuş tuzak gibiyiz'
diye, bu dizeler tam da bizim için yazılmış değil mi? Fakat bu dizeler bize ait olsaydı buradaki iki yalnız, iki yanlış olmalıydı. Biz aslında yanlış kişilerdik, birbirimiz için. Nasıl bir doğru olmayı düşünebilirdik ki? Seninle beraber en güzel şiiri yazıp yaşamımızı sürdürebilirdik belki ama sen kolay yolu seçip şiirleri boş verdin. Eee tabi bizden geriye en büyük ayrılık parçası kaldı. En iyisi bu mu oldu, bilmem ama bunu yaşayacağımız en başından belliydi. Sen aklımı başımdan alan imkansız Şirin iken, bense aşkından çöllere düşmüş bir garip Mecnun'dum. İşte böyle adaletsiz bir yerdi, yaşadığımız dünya. Belki beni sevmiyor olabilirdin ama bana düşman olmanı gerektirecek hiçbir şey yoktu ortada. Neyse en azından biz birbirimize yenildik. Kazanan olmadı bu savaşta. Yaralı çıkan şanslı saydı kendini. En hazin son bize bahşedildi.
Elveda sevgilim, ölene kadar...
Ölen umutlarımla düşmanın (...)
®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®