SIMY4CI
Çağımızın devası engellenen rahatsızlıkları çoğalıyor.
Teknoloji gelişiyor, neredeyse her ay her telefonun bir üst modeli yapılıyor.
İnternet hızı artırılıyor.
Televizyonlar takdire şayan şekilde gelişiyor.
Televizyonların içindekiler küfrü hak edecek derecede alçalıyor.
Sosyal medya takipçilerimiz gün geçtikçe artıyor.
Gözümüz doymuyor, daha fazlası için maymunluk yapanlarımız ve hatta üç beş pisliğin övgüsünü almak için maalesef kendini harcayan genç kızlarımız çoğalıyor.
Araştırma imkanlarımız çoğalıyor, yattığımız yerden bilgi edinebilecek kıvamdayız.
Lakin insanlarımızın niyeti gün geçtikçe bozuluyor.
Çocuklarımızın daha çok küçük yaşta bilgisayar oyunları oynaması yahut yaşıtlarının konuşmayı yeni söktüğü
yaşta etrafa küfürler savurmasını hoş görüyor çok zeki olduklarını kabul ediyor.
Hatta bununla övünüp bir yetenek sınıfına koyuyoruz.
Fakat bir Türk olarak o yaşta böyle algı gücü kuvvetli çocuklarımıza milli benliklerini kazandırmıyoruz.
Bu bizim ayıbımızdır.
Bu millete karşı işlenen ayıp, çocuğa karşı yapılan hainliktir.
Kimse “oyun yaşında çocuğunu kapat Türklük anlat” demiyor.
Küfürü öğretecek zamanları nasıl kolluyorsa daha fazlasında Türklüğü anlat.
Yazı yazanlarımız, bir şekilde kendini ifade edip öne atılmak isteyenlerimiz çoğu görüş tarafından iteleniyoruz.
Bu bir yere kadar normal karşılanabilirken benim ırkımdan bir insanın, milliyetçilik kavramını hiçe sayıyor oluşunu görmek hepsinden acı.
SIMY4CI
Yılmayacağız, yıkılmayacağız derken ırkımızı kast ettiğimizi şimdi anlamayanlar bir gün acı çekerek farkına varacaklar.
Teknolojiyle böyle haşır neşir olmamız tabii güzel. Elimizdeki imkanları en değerli ve faydalı şekilde kullanmaktır görevimiz.
Lakin şu anın gençliğinin gidişatına bakılarak ümitler bir bir kesiliyor(muş).
Türk genci, eğlenmesini bilmeyen değil, adabını bırakmayandır.
Gülmeyen değil terbiyesini konuşturandır.
Sevgilisi olmayan değil namusunu unutmayandır.
Uyumayan değil daima çevik olandır.
Körü körüne bir ırkçılık sevdalısı değildir Türk genci, bilgili ve zekidir de.
Çağın getirileri, görüş ayrılıkları, bakış yönleri ve yorum-yorumcu farklılıkları…
Her dönem boyunca “Türk” denilince ilk ortaya çıkan sözde pürüzlerdir bunlar.
Ne yani;
Çağ bize deli gibi konuşup bir şey yapmaya gelince saklanmayı getiriyor diye kendi ülkümüzden vaz mı geçeceğiz?
Çağ bizi asimile olmaya zorlamışsa benliğimizi unutup unutturacak mıyız?
Yolumuzun doğru olduğunu bildiğimiz halde bir kaç farklı kafatası şeklini dinleyip yolumuzdan mı döneceğiz?
Bizim baktığımız hiç bir yere kimse gözünü çevirmiyor diye gözlerimizi mi yumacağız?
Hayır.
Çağın bize getirdiği konuşma özgürlüğünü, ülkümüzü her dilde duyabilmek için kullanmaktır borcumuz.
Bize gelen yanlış her fikri doğru ve haklı yönde çürütüp yol açacağız.
Bizim çağımız ok ve yay çağı olarak devam eder.
Kalem ve kağıda dökülenler,ne kadar Türk gencine doğruyu gösterebilirse,
Düşmanın kanını o kadar dökmüş sayılır.
Biz Türk birliği dedikçe “ama din kardeşi değiliz” diyenler çoğalır.
Biz kan bağı dedikçe “ya ülkendekiler” diyenler türer.
Biz asıl hainleri dışladıkça bizi dışlamak isteyenler büyür.
İşte bunlara ne kadar sert ve zekice yaklaşabilirsek o kadar varız bu çağda.
Ne kadar Türk genci “Deme bana Kayı, Oğuz, İlhanlı, Türküm;
Bu ad her ünvandan üstündür. "Azer, Kırgız, Özbek, Kazak, Türk Milleti bölünmez bütündür.”
diyebiliyorsa, o kadar güçlü yürüyeceğiz yarınlara.
