SaKam6671

Sizce ben “Sen varsın diye” ve “Love and justice” siliyim mı ?

SaKam6671

Bahçeyi yumuşak bir ışık aydınlatırken, müzik yavaşladı ve danslarının başladığını işaret etti. Güven, elini uzattı, gözleri uzaktaki kadına, Neslihan'a, sevgi dolu bir bakışla# kenetlendi. Neslihan gülümsedi, elini onun eline kaydırırken, ikisi de dans pistinin ortasına doğru hareket etti. Bir anlığına, sadece ikisi vardı; dünya etraflarında kaybolmuş, yavaş ritme uyumlu bir şekilde sallanıyorlardı. Neslihan, başını Güven'in omzuna yasladı ve onun göğsünde kalbinin düzenli atışını hissetti.
          
          Güven: Sonunda buraya geldiğimize inanabiliyor musun?
          
          Neslihan başını kaldırıp ona baktı, gözlerinde birikmiş yaşlar parlıyordu.
          
          Neslihan: Bu bir rüya gibi geliyor...Her şeyi kaybettiğimizi sanmıştım...
          
          Güven: Az kalsın kaybediyorduk....Ama bir şekilde, birbirimizi tekrar bulduk...
          
          Neslihan ona daha sıkı sarıldı, elini Güven'in çenesine uzatarak.
          
          Neslihan: Bunun için o kadar çok dua ettim ki, Güven. Seni kaybettiğimi sandığım zamanlarda bile, içimde bir parçam senden asla vazgeçmedi. Seni unutamadım.
          
          Güven: Ve ben seni sevmekten hiç vazgeçmedim (dudaklarını onun alnına değdirerek)
          En karanlık anlarda bile, sen benim ışığımdın, beni ayakta tutan
          
          Neslihan gözlerini kapattı, Güven'in kollarına daha sıkı sarıldı.
          
          Neslihan: Seni yeniden bulduğum için çok minnettarım. Bunu elimizden almalarına izin vermediğimiz için...
          >>>>

SaKam6671

@ SaKam6671  Güven gülümsedi ve elini sıktı.
            
            Güven: Bu mutluluğu hak ettik, Neslihan. Bunu hak ediyoruz...
            
            Ama bir sonraki an, araba aniden sarsıldı.
            Direksiyon Güven'in ellerinde yanıt vermiyordu ve panik dalgası onu sardı.
            
            Güven: Neslihan, frenlerde bir sorun var... 
            
            Neslihan'ın nefesi boğazında düğümlendi, araba kontrolsüz bir şekilde hızlanırken, yolun dışına savruluyordu. 
            
            Neslihan: GÜVEN
            
            Güven: Tutup sıkı dur! (bağırdı Güven, kaçınılmaz olana karşı elinden gelen her şeyi yaparak. Ama yol keskin bir viraj aldı ve araba kayarak yolun kenarından savruldu)
            
            Dünya etraflarında dönerken, Neslihan Güven'in eline uzandı.
            
            Neslihan: Seni seviyorum
            
            Güven: Bende seni seviyorum
            
            Araba, metal ve camın gece havasında parçalara ayrılma sesiyle, korkunç bir çatırtıyla çarptı. Sonra sadece sessizlik kaldı.
            
            Ardından gelen sessizlikte, yıldızlar, karanlıkta bir anda çalınan, zamana meydan okuyan bir aşkın tanığı olarak enkazın üzerinde parlamaya devam etti.
            ...............
            
            Bunu daha önce tt paylaştım bir hikaye.... şimdi de sizin için burada bırakıyorum ❤️
• Reply

SaKam6671

@ SaKam6671  Güven, gözlerinde hafif bir hüzünle gülümsedi. 
            
            Güven: Cehennemden geçtik, ama başardık.Ve şimdi, kaybettiğimiz zamanı telafi etmek için önümüzde koca bir hayat var...
            
            Neslihan başını salladı, ancak yüzünde bir endişe gölgesi belirdi.
            
            Neslihan: Bir anı bile boşa harcamak istemiyorum, Güven. Her gün seni ne kadar sevdiğimi, benim için ne kadar değerli olduğunu göstermek istiyorum..
            
            Güven: Zaten gösterdin, Neslihan... Seni her gördüğümde, her tuttuğumda, bunu ...burada, şu anda....geçtiğimiz her şeye değdiğini biliyorum. 
            
            Sessizliğe büründüler, müziğin onları yıldızların altında taşımalarına izin vererek. Gece mükemmeldi, etraflarındaki dünya huzur içindeydi. Hiçbir şeyin onlara dokunamayacağı, sonunda huzuru buldukları hissiyle doluydular. Şarkı sona yaklaşırken, Güven eğildi ve Neslihan'ın kulağına fısıldadı
            
            Güven: Sana söz veriyorum, Neslihan, ne olursa olsun, seni hep seveceğim. Hep bu anımız olacak...
            
            Neslihan gülümsedi, bir damla gözyaşı yanağından süzüldü. 
            
            Neslihan: Ve ben de seni hep seveceğim, Güven. Sonsuza kadar....
            
             Nazik bir öpücük paylaştılar, dünya etraflarında nefesini tutmuş gibiydi. Nihayet ayrıldıklarında, gözleri buluştu ve o anda biliyorlardı ki....her şeye rağmen, sonunda evlerine dönmüşlerdi. Kalpleri sevgiyle dolu, misafirlerine veda ettiler, elleri birbirine sıkıca kenetlenmiş olarak arabalarına doğru ilerlediler. Gece havası tenlerini serinletirken, Neslihan Güven'e baktı, kalbi sevgiyle dolup taşıyordu.
            
            Ama karanlık yolda ilerlerken, içinde bir şeylerin yanlış olduğunu hissetti. Güven, Neslihan'ın gerilmiş elini fark etti ve onu rahatlatmak için uzandı.
• Reply