augustine

مشکلم با داستان‌هایی که بک‌استوری‌شون تایم بچگی دوتا کرکتره اینه که دائم حس می‌کنم اون بچه‌های ماینر دارن سکشوالایز میشن(حتی اگه هیچ احساس اینجوری‌ای هم در میون نباشه) و درحالی که خیلی معصومن و فقط بهترین دوست‌های همدیگه‌ان نوشتن اینکه از همون موقع "عاشق" هم بودن یکم احمقانه به نظر میاد و واقعا تو این فکرها غرق میشم همیشه
          It's just me and my hella bad story ideas again

من دیگه نمی‌تونم بنویسم و از اینکه این فیز همیشگی باشه می‌ترسم
          ببخشید جدی:^

وای قلبم گرم میشه می‌بینم یه یوزر جدید به چیزکیک ووت میده و کامنت می‌ذاره
          خجالت می‌کشم از خودم که ولش کردم به امان خدا----

دوجتان، اگر یک‌ وقتی رندوم از اینجا رد شدید و اینو دیدید، بنده شرمنده هسدم بابت تأخیر خلی خلی خیللیلیلی زیاد در آپ استوری‌ها ): این چند وقت خیلی خیلی سعی کردم ولی هرکاری می‌کنم دستم به نوشتن نمیره. خودم به‌خاطرش خیلی ناراحتم و دلم برای نوشتن جدنی خیلی خیلی تنگ شده >:( خلاصه فقط اومدم بگم اگه تا ابد دیگه چیزی ننوشتم لطفا بنده رو ببخشید(my dramatic ass be like)

من بلاک رایتر تر از پیشم دارم بلاک رایتر ترم میشم

"Your painful past isn't a licence to inflict pain on others. There is validity to your pain, the trauma you experienced is real, but that doesn't mean you can use the world as an emotional punching bag."

اگه کسی اینو می‌بینه(چون انانسش نمی‌کنم)، ببخشید بابت اینهمه تأخیر توی آپ چیزکیک:( نوشتن‌ اش حال مخصوص خودش رو می‌خواد و من مدت هاست اون حال رو نداشتم. از آخرین باری که منتظر کسی بودم و از ته دل احساسات پیچیده براش داشتم مدتی می‌گذره و من چیزکیک رو توی همون حال شروع کردم تا بتونم از زبون جیسونگ حرف‌هایی که نمی‌تونستم به کسی بگم رو یه جوری انتقال بدم و یکم آروم بگیرم و انگار تا دوباره اون احساسات رو نداشته باشم چیزهایی که می‌نویسم روح ندارن- نمی‌دونم یه جور تلقینه یا نه ولی واقعا چند بار سعی کردم و هربار هم هیچ به دلم ننشست:( چیزکیک واقعا مورد علاقه‌ی منه و خیلی خیلی دوستش دارم و خط داستانی‌اش هم از همون اول برام مشخص بود با اینکه هر چپتر رو مطابق حال اون لحظه‌هام می‌نوشتم؛ نصفه کاره رهاش نمی‌کنم چون بچه‌ی قشنگمه واقعا اما به یه کم زمان احتیاج دارم تا با خودم کنار بیام‌. زندگیم اخیرا شلوغ بوده و آدما اومدن و رفتن و من هنوز خیلی چیزها رو هضم نکردم. فکر می‌کنم ناراحت‌کننده ترین چیز درباره‌ی اتفاقات اخیر هم همین بود که حس و حال جادویی چیزکیک از توی وجودم رفت و جاش خالی موند و من مطمئن نیستم حالا حالا ها بتونم پرش کنم و دوباره با کسی اون احساسات رو تجربه کنم که اضطراب و غم عجیب و غریبش هدایتم کنه به خلسه‌ی نوشتن چیزی شبیه چیزکیک. منظورم اینه که به صورت کلی من اکثر چپتر های پازل پیس رو هم زمانی می‌نویسم که غمگینم اما جنس غم چیزکیک فرق داشت، نمی‌دونم حرفهام میک سنس می‌کنن یا نه. اینا رو هم گفتم چون هروقت می‌بینم یه یوزر نازنازی:(♡ جدید اومده از اول به چیزکیک ووت داده یادم میفته خیلی وقته آپش نکردم و خجالت می‌کشم- *قایم شدن پشت سو چانگبین

we will never speak again. I hope you're well.

they said the end is coming
          everyone's up to something
          I find myself running home to your Sweet Nothings
          

@Bhriiii 
          کمک تو قراره به کسایی که از اول شروع میکنن و تا به پارت های وسط برسن من نوتیف‌شون رو میبینم میخوام خودم رو بکشم اضافه بشی===))))))