Buruk...
Yaşıyoruz..
Aldığımız nefesler..
Buruk...
Boğazımıza kadar gelen o yutkundukça geçmeyen şey..
Buruk...
Kalbimizin ritmi, duvardaki saatin saniye sesleri, içtiğim kahvede ki son yudum..
Buruk...
Kulak zarımı parlatırcasına yükselen sessizlik ve ona yoldaş bölük pörçük kelimelerim..
Buruk...
Bir 16 Mayıs daha geçiyor..
Buruk ve Burkuk...