Seher

Seni yalnızlığından tanıdım
           kirpikleri kırık çocuk, 
          çiğneyip durduğun dudaklarından. 
          Gözlerin küllenmiş yangın yeriydi, 
           bir eylül göğünün bulut kümeleri 
          donuk bakışlarında; 
          hüznün nasıl da benziyordu 
          benim ilkgençliğime
          
          Ellerinden tanıdım seni
           yüreğinin yansısı tedirgin ellerinden.
           bir uzak boşluğa yağmur yağıyordu 
          -anılardan anılara ince çizikler...-
           yüzün bir türkü sonrasının kederli dalgınlığında;
           güldün mü, ben mi yanıldım, bilemiyorum
           ağıt gibi bir alay dudak uçlarında, 
           gücenik duruşundan tanıdım seni.
          
          Seni kendimden tanıdım çocuk; 
          yüreği sürekli çiğnenen bir yol gövdesi
           acılardan acılara köprü... 
          biraz öfke, biraz umut, 
          çokça onur olan kendimden. 
          Eğildim öptüm yıkık alnından
           uzaktın, kıyamadım sessizliğine
           biraz daha dedim içimden, 
          biraz daha; gün olur, onuru güzel çocuk 
          acı da yakışır insanın yüreğine.

Bu akşam o kadar durgun ki sular
           Gömül benim gibi kedere diyor.
           İçimde maziden kalma duygular
           Ağla geri gelmez günlere diyor.
          
          Ey gönül, gidenden ümidini kes!
           Kaçan bir hayale benziyor herkes,
           Sanki kulağıma gaipten bir ses 
          Buluşmalar kaldı mahşere diyor.
          
          Enginden engine koşarken rüzgar, 
          Bende bir yolculuk heyecanı var... 
          Yattığım kayaya çarpan dalgalar
           Çıkıver bir sonsuz sefere diyor.

Sığsın mı hayale bu hakikat? 

Aç kalsak, susuz kalsak ne yazar?
          Açlıktan, susuzluktan ölmeyiz ya
          Asıl ölüm "Filistin'de" ya Rab!
          Kudüs Ramazan'ı güzel geçirmek ister,
          Bu Ramazan çokça kimsesizler,
          Kardeş dedikleri tepkisiz ve sessizler,
          Sanma ki sensizler.. 

"Ne çıkar yanımda olmasan!
          Kalbim senden ibaret değil mi?
          Uzaktan sevmek zor demişsin.
                     Etme sevdam!
          Görmeden sevmek ibadet değil mi?.." 

"Yorgunum yani, bu acının insana bürünmüş hali
          Bölünmüş ailem, gömülmüş ani
          Yansıyor dışarıya sesimden halim
          Bişeyler eksik.."  diyerek kısaca özetlemiş ruh halimi Taladro... 

"Deli gibi koşmak istediği
           yere adım bile atamıyormuş insan" diye bir söz duydum bugün ne  kadar da doğru..