-

Always in our heart Pain.
          
          Your sincerely PainLover.
          
          Of Pain'e yaptığım video bile hala eski kanalımda duruyor. Old days :'(

6 yıl önce kaptim

Hatta bence sen de düşünceni sorgulamalısın beğenmeyen tek sensin ama geri isteyen burada sayıca çok yüksek kişiyiz. İnsanlar büyüdükçe beğenme algıları,  ilgi yönleri değişebilir, sana belki bu yüzden kötü geliyordur, fakat Pain kesinlikle kötü bir kitap değil.  Sanırım sert bir üslup kullanıyorum ama içimdekileri tam olarak ifade etmek istiyorum.  Ben seni sanırım HSTT sayfasından Red hikayenle tanımıştım. Yıl 2014 falandı, sanırım o zamanlar Pain yazmıyordun ve bizim o sayfada küçücük bir konuşmamız olmuştu "nerede yaşıyorsun,  ne zamandır directionersın" gibi. Bu kadar yıldır ilk kez böyle umursamaz olduğunu görüyorum.  Anlayabiliyorum büyüdün,  hayatta ilgilenmen gereken şeyler belki arttı,  bunlar sana belki çocukça geliyor bilmiyorum fakat buradaki insanlar için bir anlamı hala var ki umutsuzca beklemeye devam ediyorlar. Neyse amacım bu kadar uzun yazmak değildi bir şeyleri anlatmaya çalıştım sadece, bir şekilde hala seni çok seviyorum, umarım anlayışla karşılarsın bu yazdıklarımı, her şekilde düşüncene tabii ki bir saygım var ve ne karar verirsen ver sonuçta senin kararın bir şey diyemeyiz. Birinin bunları söylemesi lazımdı,  hadi biraz mizahla bitireyim....
          Sevgilerimle 
          PainSever.. 
          ///2///

Az önce baya bir okudum burada yazılanları..  Açıkcası insanların büyümesi bu yüzden hep bana kötü gelmiştir,  büyüdükçe eskiden güzel gelen şeyleri insanlar saçma görmeye başlıyor ve ben büyüdükçe küçükken anlamlı gördüğüm şeyler bana daha çok anlamlı geliyor. Pain lafını duymaktan sıkılmışsındır belki,  ama ben sanırım ilk ve son kez bu konuda bir şey yazmak istedim sana -ilk olup olmadığından emin değilim- Pain'i neden yüklemediğini soranlara "ergenceydi,  konusu saçmaydı" gibi öznel şeyler söylüyorsun,  bizim Pain'i böyle sevmemizin senin için hiç bir anlamı yok sanki.  O kadar beklemekle geçen dakikalar, oylar,  yorumlar,  Pain ailesi,  insanların bu kitabı böylesine sevmesi,  geçen yıllar ve anılar..  Senin için hiç birinin bir önemi yok mu?  Sadece kendin sana artık saçma gelmeye başladığı için yüzlerce insan ne yazarsa yazsın aynı şeyleri söylüyorsun. Savunman içinde kabul edilebilir bulduğum tek şey arkadaşlarının öğrenmiş olması ve senin bundan çekinmen sanırım. Madem profilinde görünmesini bu yüzden istemiyorsun, bir öneride bulunacağım, arkadaşlarından birine rica edip onun sayfasında durması için konuşabilirsin, bunun gibi bir çözüm yapılabilir. Neden bu kadar katı olduğunu anlamıyorum, sen ne kadar ergence ve saçma olduğu konusunda ısrar da etsen biz hala okuduğumuz en iyi kitaplar arasında olduğunu savunacağız. 
          ///1///

Daha 7. sınıfa giderken PAIN'i deli gibi okurdum. Şimdi üniversite 2'ye geçtim ve gözlerim hala PAIN'i arıyor ama nerdeee

Bakıyorum herkes Pain diye ağlamış. Ben Childhood Love için ağlıyorum. Oldlar bir dal sigara yaktı newlerse ne diyo bu kız kafasında. Gülpericiğim güncelleyip düzenleyip atsan ya keşke. Fanfic gibi olmasa da olur. Alelade bir kurgu gibi yani. Hem artık mezun oldun arkadaşların da okumasın bi zahmet. Yalvarıyoruuummm...

Pain'i... Sildin mi...  Okuduğum en güzel kurgular arasındaydı neden sildin... Yıllar sonra tekrar okumak istemiştim. 

Ya ben seni onceden cok sever takip ederdim ve profilini sans eseri buldum instagramda bulamadim ama instagram adın ne? :)

PAIN’den 839483 kat daha güzel olacağı daha tanıtımından belliymiş Allah’ım niçin yazmadım ağlicam

2016’da yazmayı planladığım bir HS fanfic (+ bilim kurgu) tanıtımını buldum notlarımda bir bakın pişman oldum yazmadığıma
          
          (Helikopterler tam tepemizde uçuyordu, fakat seslerini duyamıyordum. Sokaklarda koşuşturarak bulunduğumuz yerden telaşla uzaklaşmaya çalışan insanların çığlık attıklarından emindim, fakat onları da duyamıyordum. Kendi zihnimdeki düşünceler, bedenime yayılan panik ve endişe tüm bu insan topluluğundan daha yüksek bir sesle haykırıyordu. Kalbim sanki göğsümden fırlayacakmış gibi atıyor, sesi kulaklarımda yankılanıyordu.
          
          Üniformalı askerler, kamyonlardan inip ellerinde silahlarla yere çökmüş bedenime doğru koşuyorlardı. Onları görmezden geldim, nasıl olsa seslerini duyamıyordum.
          
          Kucağımdaki kıza baktım. Bedeni tüm ağırlığını kollarıma vererek yere uzanmışken onu tutmama izin veriyordu. Geceden daha karanlık olan saçları dağılmış, havada uçuşan tozlar sayesinde kirlenmişti. Okyanus ve denizleri kıskandıran 
          mavi gözleri acıyla bana bakıyordu. Acaba gözlerindeki o şey kendi içinde bulunduğu acının dışa vurumu muydu yoksa benim çektiğim acının yansıması mı? 
          
          Etrafımızdaki her şey yavaş çekimde gerçekleşirken o, elini zorlukla havaya kaldırarak yanağıma yerleştirdi. Nazik dokunuşunun altındaki sıcaklığı hissedebiliyordum. Yanağımdan çaresiz bir gözyaşı süzülürken çenem kaskatı kesilmişti.
          
          "Harry…" Kurumuş dudakları belli belirsiz hareket ederken zorlukla adımı söyledi. Yardım istediği o kadar belliydi ki. Bana yalvarıyordu.
          
          O da en az benim kadar çaresizdi.
          
          Ona yanında olduğumu, her şeyin düzeleceğini ve çok yakında buradan kurtulacağımızı söylemek istedim; fakat ikimiz de açık ve net bir şekilde biliyorduk ki bunlar büyük bir yalandan ibaretti. 
          
          "Özür dilerim." Diyebildim sadece. Güçsüz bedenini saran kollarımın sıkılaştığını, elimden hiçbir şey gelmemesi nedeniyle parmaklarımın yumruk halini aldığını hissedebiliyordum.
          
          Eli, daha fazla havada asılı kalmaya dayanamayıp altımızdaki asfalt yola düşerken kısık sesle tekrar ettim. "Özür dilerim." :(