@SemaYZy
Amansız bir hastalığa kapıldım sanki.İç sesim bitmeyen çığlıklar atıyor, ki bende bi o kadar susuyorum.Susmam gerek sanki,eğer susmazsam içimde kopan fırtınalar açığa çıkacak.Çıkmasın istiyorum.Bende olan bende kalsın,nedendir bilmiyorum? Çaresi nedir bu hastalığın?Bilmiyorum...
Ellerim yazmak için kaşınıyor artık yazınca geri kaçıyor gözyaşlarım sanki.Ne kadar dayanır bilemem gözlerim.Ya kabuslarla kaçan uykulara ne demeli? Yoruluyorum ,kaç yıl dayanabilirim?kaç ay?kaç hafta?kaç gün?
Hayallerim sadece hayal olarak kaldı hep , umudu kesmek için bir çok sebep vardı hep görmezden gelmeye çalıştım . Güçlü göründüm , güldüm .İçimde isyan yangınları tutuşurken ben kahkaha atıyordum . Acizliğime gülüyordum, bir gün böyle olacağını bile bile .Şimdi hiçbirşey için sebebim yok , yaşamak için bile bilinmezlik hissi sarmış her yanımı boşluktan boşluğa geçiş yapıyorum kendi dünyamda.
Can yakıcı bişey olmaktan çıktı herşey. Hisler yok artık , uyuyamadığım kaçıncı gece bu , saymak yok.Döktüğüm kaçıncı gözyaşı bu , ağlamak yok .Bitirdiğim kaçıncı arkadaşlık bu , bi daha umutlanmak yok .Bişey var ama pişman olmayacağım tek şey bu , yalnızlık...
Yağmurun getirdiği rüzgarla gitse keşke hüzün,özlem,keder ve daha bir çok şey.O rüzgar üşütsün,o yağmur ıslatsın.
Yalnız değilim çok şükür bi kalem bi kağıt yetiyor şu aralar.
Umut varmıydı gerçektende ?
Yada dayanabileceğim bir duvar.
Herkesin dayandığı , gördüğü duvarlardan bende neden yoktu?
Kim yıkmıştı da yeniden öremiyordum?
Olmamışlara ve olmayacaklara ağladım birazda bugün ,yine boş bir yarının geleceğini bile bile ,geleceğimi bilmezken.
Bir kafesteyim sanki ve sahiplerim var.Yaşamı bana zor kılmak için. Onların kuklası olarak yaşıyorum sanki. Ama biliyorum şu hayatta mucizelere her zaman yer vardır Belki de ben mucizemi bekliyorum. Biliyorum hayat bazen acı bazen tatlı. Benim de güzel günlerim olacak ,hayallerimin peşinden koşarken yalnız olmamak istiyorum.Çok mu ????