Bir şey söyleyeceğim, buna eleştiri denir mi bilmiyorum, biraz sert olacak. Sanki sırf mutsuz bitirmek için mutsuz son yazıyormuşsun gibi geliyor. Öykü kendi kendine ilerlemiyor, bir yerden sonra sen gelip "hayır bu karakter ölmeli" ya da "ayrılacaklar" diye müdahale edşyormuşsun gibi geliyor. Kurgunun gerçek sonunu öğrenemiyoruz.
Neredeyse bütün kurgularını okudum ve bir tane bile mutlu son yok. Mutlu son demeyelim de öykünün gerçek sonu yok. (Gerçekten mutsuz bitmesi gereken hikayeler vardı o yüzden hak edilen son demeyeceğim)
Mesela Hayırdır Patron kurguna başlamak istemiyorum çünkü onun da sonunu sırf mutsuz bitirmek için kötü son yazacakmışsın gibi geliyor ki mutsuz son olmasına gerek olmayan bir kitap.
Dediğim gibi buna eleştiri denebilir mi bilmiyorum ama kurgularında gözüme çarpan şeylerden biriydi ve açıkçası biraz rahatsız oldum. Yine de kurguların -geneliyle- umut vaat eden, güzel kurgular
