Safderun kalbimize,siyah tohumlar ekildi.
Kader,sertçe koydu sınırlarını önümüze.
bize sadece dağılan hayatımızı izlemek düştü.
Ve herkes,kaderini yaşarken
Ben kadersizliğimin bedelini taşıdım omuzlarımda.
Yorgunluğumla yürüdüm sonu olmayan yolları.
Ruh yorgunluğuydu bu,gönül yorgunluğuydu.
Beden yorgunluğu değildi.Hani geçmiyordu ayaklarını uzatıp dinlenince.
Geçmiyordu,geçmeyecekti,geçmemişti...