Sadece okuyan, izleyen, dinleyen, öğrenen; hayatı, hayatın zorluklarını ve güzelliklerini ilk satırlarda, ezgilerde ve yüzlerdeki o çizgilerde tatmış, yaşamın neresinde olduğunu, olması gerekip gerekmediğini bile anlayamamış, okyanustaki bir damlayım ben. En sevdiğim his, birinin yüzündeki o belli belirsiz tebessümün nedeni olmaktır; en büyük hayalim, kalemimin mürekkebinin kağıda kan gibi sızmasıdır. En büyük korkum, kaybolup, unutulup gitmektir, tıpkı her şeyden habersiz masum bir çocuğun elinden kayıp giden, gökyüzünde sonsuzluğu bulan balon gibi. 
Bu dünyayı ben oluşturuyorum; eğer ben görmezsem, tatmazsam, duymazsam, mutlu olup gülmezsem, sevmezsem, yaşamazsam bu dünyanın bir anlamı yok.
Garip olan, ben olmasam da bir şey değişmeyecek.
Kumsaldaki kum tanesiyim ben. Okyanustaki bir damlayım.
Sadece yedi milyar insandan biriyim işte.