Nursel Ülkü

Nursellk7 yeni hesabım.

"Sadece biraz kırıldım..."
          
          Ben neden böyleyim bilmiyorum. Bu kadar fedakâr olmak istemezdim. Kendimi düşünmemek, ama işte olmuyor. Ben yine elimde olmadan sevdiklerimin mutluluğu için beni paramparça eden şeyleri bir hiçmiş gibi küçültüp un ufak ediyorum. Sorunum bu, biz hep mutluyuz değil mi. Gülücükler saçar, neşe dağıtırız. Hani bir metin var, bir adam psikoloğa gidiyor. Kendini iyi hissetmediğini söylüyor. Psikolok da mutlu olması için yakınlardaki bir sirke gitmesini söylüyor, oradaki palyaçonun çok komik olduğunu,kendisinin onun yanına giderse mutlu olucağını söylüyor. Sonra adam da o palyaçonun kendisi olduğunu söylüyor. İnsan herkese iyi gibi görünse de asla kendisine yapamıyor bunu.
          
          Mutlu gözüksede, kahkahalar atsada içindeki yangını sadece dumanlar ört pas etmiş oluyor. Sanıyorlar ki uzaktan o dumanı,bir kibrit dumanı. Ama aslında o duman yanıp kül olucak bir kalbin son çırpınışları oluyor...
          
          Bana iyi olmasada size iyi geceler canımın içleri...

Eve aldığın o en sevdiğin citosu kardeşin habersiz yemiştir ve masana çeyreği kadar bile olmayan bir miktarda bırakmıştır. İğrenç bir his tavsiye etmem.

Benden bir ders...
          
          Bir arkadaşınız veya aranızın iyi olduğu biriyi yaptığını sandığınız şey ile suçlarken gerçekten yapıp yapmadığını iyi bilin. Çünkü eğer yapmadığı bir şeyle onu suçlarsanız, aranız çok iyiyken bir anda aranıza buz dağları girebilir. Tartışıp günlerce konuşmadıktan sonra bir mesaj yazarken bin defa düşünebilirsiniz. Ve konuşma eskisi gibi uzun sürmez. Bir iki nasılsın, napıyorsun muhabbeti ve son. Yazıcak bir şey bulamazsınız. Ben dersimi aldım... Siz görün sevdiğiniz bir insan ile aranızı boşu boşuna bozmayın. 
          
          İyi akşamlar ♡

Bilmiyorum,sadece yazıcam...
          
          Başka birinin yerimde olsa çok mutlu olucağı bir günü yaşıyıp çook mutlu değilim. Neden bu bilmiyorum. Bıkmışlık hissediyorum hep. Her zaman bir şekilde beni mutlu edicek şeyler oluyor ama ben bunlarla yetinmiyormuş,daha fazlasını istiyormuş gibi hissediyorum. Sadece üzerimi kaplayan şu stres beni terk etse her şey tam olucakmış gibi geliyor. Evet herkesin dertleri var, herkes üzülüyor. Ama yaşayan kişi insanın kendisi olunca hafife alması zor oluyor. Derdini istediği kadar anlatsın herkese ama yinede şu his bırakmıyor peşini. Ve kat ve kat artıyor sanki. Mutsuz oluyorum sonra, nedenini sorduklarında anlatınca boş ver denmesi de, boş versem verirdim diyesim geliyor ama bir inanın da mutsuz olmasını istemediğimden tamam diyorum. Ya bunu yansıtıyorum ya yansıtmıyorum ama ben çok yoruldum. Enerjik gibi göründüğüm her saniye bile yorgunum. Bir değil bin sebebi var. Herşeyi farkında olmabilmek ve anlayabilmek çok zor. 
          
          İyi geceler...

Mutsuzuz gardaş...
          İyi geceler.

   İnsan kendini bazen yalnız hissediyor. Arkadaşları veya çevresinde insan olmadığı için değil. Arkadaşlarının yanında öyle sıradan bi muhabbet dönerken sadece o orda olmasını istediği insan olmadığı için kendini yalnız hissediyor. Herkes bi şeyler konuşuyor bazen o da dahil oluyor konuşmaya, eğleniyor arkadaşları ile beraberken gülüyor mutlu oluyor bunu biliyor ve hissediyor. Ama hep o içindeki eksiklik hissi geçmiyor. O insan olsa tam olucakmışlık hissi. Kaçmaya çalışıyor, kaçmıyor. Kendini o ağna vermeye çalışıyor, yapamıyor.
          
             Bu neden ki? İnsanın doyumsuzluğundan belkide. Her zaman en iyisini istemesinden mi? Her zaman daha güzelini istemesinden mi? Yoksa gerçekten o insan olunca tam olucağı için mi?

Üstünde çalıştığım bir kitap var.  Yaz tatilinde yazmaya başlıyacağım inşallah. Güzel olucak, Genç Kız Edebiyatı türünde olucak. Bir aşk kitabı. Şimdiden haber ediyim. Belki okunur...