Sessiz Hayalet

Ben artık bu hayattan vazgeçiyorum.

Hoşça kalın dostlar,
          Ben umudumu kaybettim.

Yoruldum patron
          Yılların yükü, sırtımda hançerler,
          Dokunduğum insanları kaybediyorum,
          Değer verdiklerim elimden süzülüyor,
          İçine çökmüş bir yıldız gibiyim artık,
          Dışından herşeye herkese ışık saçan,
          İçten içe ömrünün sonuna yaklaşan,
          ......

Yalnızlığı iliklere kadar hissedilen bir gündü.

Umudunu kaybetmiş insana hangi masalı anlatacaksın?

Kendi içime düşüyor gibiyim, koşuyorum artık nefesim kesiliyor, düşmekten artık dizlerim yara değil çürümüş, tutunacak dal arıyorum yok hepsi kopmuş, ben kendi uçurumumda kayboluyorum...

İyi olmak zorunda mıydık?

Unut beni,
          Tıpkı geçmiş gibi...

Kendinle başka şehirde yalnız kalmak,
          Etrafında yabancı milyonlarca yüz,
          Düşüncelerin çığlığına maruz kalmak,
          Tanıdık bir sima anlayacak bir ruha ihtiyaç kalmak...

Sen, sensizliğe ne kadar dayanabilirsin?