Gerçekten ama gerçekten çok üzgünüm. Bu ülkenin her gün biraz daha yok oluşunu ve yanında binlerce kadınında beraberinde yok olduğunu görmek çok zor. Ve kimse bana denk gelmez de diyemez çünkü artık sokakta normal yürürken bile güvenliğimiz yok. Kimse bir şey yapmıyor ve sesimizi duymuyor. İkbal, Ayşe ve daha nice binlerce kadının hakkı yerde kalmayacak. Unutmayacağız ve unutulmasına da izin vermeyeceğiz! BİZ İNSANIZ, PSİKOPATLARIN KESİP BİÇEBİLECEĞİ BİR OYUNCAK DEĞİLİZ!