Sevil Sev

Beni benden alsaydın seni sana bırakmazdım...

Yine sebepsiz bir hüzün çöktü yüreğime ..Sevgili..haydi şimdi dokun yüreğime...dilsiz dudaksız konuşalım seninle..Şöyle, yürek Yüreğe...

Bir gün unutursun diyorsun..Unutmak, uyutmak kolay mı acıları sancıları...Ne kadar uyutursan uyut, yanardağ misali..zaman zaman sakinleşecek zaman zaman kanayacak..ama yaşadıklarımız hep içimizde bir yerlerde kalacak..Bazen tam hedefe kurşun sıkacak bazen uslu bir çocuk gibi oturacak..ve bir gün yeni baştan uyanacak...

Sevmeyi unuttuk biz..Tene dokunmayı cana dokunmak sandık. .Bundan bu kadar boğulmalarımız, çırpınışlarımız..sevmeden sevdiğimizi sandık..ve her geçen gün  daha çok aldandık...

Kalbimizdeki ışıklar yanmadığı için dışarıdaki karanlıktan korkuyoruz...

Gelme üstüme bahar. ..Çek git...Artık bana gökyüzünden bahsetme..

Gelsem de yanacağım..gitsem de..Soğuk girdi bir defa içime..Fırtına kalbimde...

Evet bir gün mutlaka değecek baharlarım saçlarına. ..Ağlayacaksın benim gibi ayrılıklarına, uzakta kalmışlığına..ama o gün aynı yerde olur muyuz işte orası muamma..

Gözlerim/de sensizlikten başka nem 
          k/aldı..

Sevdikçe güzelleşiyor acı bile...