Geceleri bilirim." diye başladım sözcüklerime.

"Güneşi bir kez daha görmek istemediğim gecelerim var benim. Ellerimi semaya yükseltip bitsin diye dua ettiğim gecelerim.

Çünkü, çekilmişti kanım damarlarımdan. Çünkü yorgun ve baş belası ahlarıma dolup taşımıştı odam.

Siz bilir misiniz geceleri?

Vahşi bir hayvana dönüşür karanlık, ve saldırır keskin pençeleriyle. Silinmez çatırdayan göğüs kafesinin soğuk duvarlara çarptığında kulak zarını yırtan sesleri.

Söyleyin bana! Söyleyin.

Kırdılar mı yaşama sevincinizi en sağlam yerinden? Birileri yastığınızla birlikte çaldı mı tüm düşlerinizi? En kötüsü, hapsettiler mi çocukluğunuza dair fotoğraf karelerine en masum gülüşlerinizi?

İçinizde hiç doğmayacak bir cenin olduğunun farkında mısınız? Anlaşılmazlık sarıyor mu bedeninizin tüm hücrelerini? Yoksa, bir cinnet çığlığıyla nöbetlere tutuluyor musunuz siz de?

Hey benim gibi insanlar, size soruyorum!

Çılgınca tokatlatıyor mu kendinizi anlaşılmamanın sancısı? Hiç gözyaşlarınızdan utanarak yoluyor musunuz saçlarınızı ayna karşısında? Dişleriniz arasında çığlıklarınızı kahırla eziyor musunuz? Pişman mısınız sizde? Lanetler okuyor musunuz doğduğunuz güne?

Ey insanlar! Çıkarın başlarınızı soktuğunuz deliklerden ve cevap verin.

Sabır paramparça olup; kanatırken her yanını, insan nasıl anlatabilir her an daha derinden siktir çekerek yaşamanın ağrısını?

Ben bulamıyorum cevapları be insanlar, bari siz cevap verin. Dayanamıyorum."

Reyda-10.07.16