İstanbul
Yine akşam oldu
dün gibi birşey sanki yaşadım geçti
Ay doğdu uzaklarda geceye kaptan
Olmak için hiç yoktan
ekmek gibi dolgun beyaz
Kıyıya yanasmakta son vapur
Görüyorum nice
hayaller yorgunluklar sevdalar yüklü gecerde insanlar gecenin karşısından
Öylesine bir telaş ki görünmez gökyüzü
küme küme ucan kuslarda saklıdır umutlar kanat çırparak uçan kuşlar umudun rahmeti olur umudun bereketi
Kim bilir ne sevdalar yaşandı nice hayaller varoldu bu şehrin kıyısında kimsesiz
Sonbaharın döktüğü yapraklar uçuşmakta
Bugulanmis pencerelerde
heryer sadedir ,
İstanbul şimdi bağrında sürüp giden
yorgun hayatlar kadar yorgunsun
Sana giden yollar kadar karmaşık
Sokaklarda görünen çocuklar gibi kimsesiz.
Bahara da çok vakit var zaten
Söyle uçsuz denizlerinde, kaybolan bulutlara
Bitsin bu vakitsiz karmaşa
Çok surmesin bu karanlık
