Bir gün bir deniz kenarına gitsem, yaşamımın son günüymüşçesine tutkuyla içsem manzarayı. Sonra otursam kumların üzerine akşamın getirdiği hafif rüzgarı hissetsem. Kapatsam gözlerimi, ciğerlerimi patlayana kadar doldursam deniz kokusuyla. Sonra versem nefesimi, ruhumdaki tüm yükleri üzerine koyarak. İşte desem, onca çabayla geçirdiğin hayat bu. Varlığının bugüne kadar anlamı olmadı, bundan sonra da olmayacak. Elimi uzatsam gökyüzüne. Yıldızlara dokunsam. Yavaşça parçalanmaya başlasam, bedenim gözle görülemeyecek zerrelere ayrılsa. Ve silinip gitsem buradan. Varlığımın anlamlandıramadığı her şeyi tatmin etsem yokluğumla..