Hayatı boyunca biriyle yetinememiş, namus dersi verir. Her cümlenin sonuna noktalama işareti gibi küfür koyar, ahlak dersi verir. Kendine bile yalan söyler, dürüst olmaktan bahseder. Sadakat desen ilkokulda kaybetmiş, kıskançlık desen nirvanaya ulaşmış. Bütün bunları aynı anda yapmaya çalışsam, su içmeyi falan unuturum. Nasıl yapıyorsunuz? Neyse, çokta şey yapmamak lazım.

-----

*Arayınca bulunmuyordu. Çünkü doğru insanı arayarak bulmayı umut etmek, yağmur yağsın diye gökyüzüne bakmakla eşdeğerdi.

*İnsanlardan nefret etmeye kendimden başladım, sonra nefret edecek insan bulamadım.

*Mantık ve bilimsel gerçekte bir yere kadar. Felsefeyi bu yüzden seviyorum. Sınırı yok ve dünya mantık çerçevesinde çözülebilmesi için olanaklı bir yer değil.

*Şayet insanlar yalan söyleyemeseydi ve tüm yaptıklarını itiraf etmek zorunda kalsaydı, bu kezde aldatmanın ve terk etmenin doğrulunu savunacaktı. Çünkü insanın en büyük gafleti tükenmek bilmeyen nankörlüğüdür.


*Dışarı çıkıp bir bankta oturup saatlerce insanları izlediğim oluyor. Tek tek diyorum ki, kim bilir ne yalanları var, ne yalanlar duydular, kim bilir kimleri aldattılar, kimler onları aldattı. Sonra tüm hevesim kaçıyor. Hiç bir şey yaşamak istemiyorum. Yaşayacağımı yaşadım ben ve bazı şeyleri genç yaşta fark ettim. Artık aşk, sonucu hep kaybettiğin bir kumar gibi geliyor. Başlamadan önce ki halinden daha çok batıyorsun. Bilmiyorum, yalnız bir ömür geçer mi? Yoksa aşık olup ne zamana kadar umut edebilir insan? Sonra yine boşveriyorum.

*Giderken, tek başına mı gittin sanıyorsun? En sevdiğim filmleri, müzikleri, en mutlu olduğum anları götürdün. Hatta en güzel renkleri, en lezzetli yemekleri, en mutlu hayalleri de yanına alıp götürdün. Hiç bir şey yapmamış gibi gülüyorsun ya, sen herkes den sakladığım o adamı öldürdün. Şimdi tüm renkler siyah, tüm sesler sela. Bütün filmlerin sonu kötü ve bana bıraktıkların ise hayallerimin enkazının altında.