A144 adlı yeni kitabım yayında! Tek kişilik bir ordu olan karakterleri okumayı seviyorsanız sizi buraya alalım.
Alıntı:
"Soyadın bir ölü gibi uğursuz!"
Donmuş yüzü buzlarla kaplı zemin ile sertçe buluşurken, iradesinin çoğunu hayatta kalmaya harcıyordu. Bazen bir ölü olmayı diliyordu, fakat bu düşüncesi çabucak geçiyor ve yerini yeni düşünceler alıyordu.
Mesela, ne zaman özgür olacaktı? Ne zaman bu işkence mahzeninden çıkmalarına izin vereceklerdi? Veya, onu özgür bırakacaklar mıydı?
Gözlerinin önüne var olduğu andan itibaren kendisine yapılan işkenceler gelirken, minik bedeninin olgun bir kadın olmasını ve asla değişmeyen acılarını tekrardan yaşadı. Hatıraları hiç iç açıcı değildi, fakat o bundan habersizdi. O sadece acıyı, yalnızlığı ve karanlığı tanımıştı. Başka hisleri bilmez ve görmezdi. İstese bile bu artık başaramayacağı bir şeydi. Ruhu ve bedeni olgunlaşmış bir ağaç gibiydi, eğri yerini düzeltmeye çalışırsan kırılır ve parçalanırdı.
"Bazen..." dedi A144 alçak sesiyle.
"Bazen bana uğursuz diyenlerin, daha uğursuz olduğunu düşünüyorum."
https://www.wattpad.com/story/268005213