Sedat Uslu

Birbirinden bağımsız yedi hikayeden oluşan, ilk kitabım ARISHTAT nihayet raflarda. Yeni bakış açıları ve ilhamlar arayan tüm okuyucular için;
          https://arishtatkitap.tumblr.com/

Güce tapan bir toplumda yaşıyoruz, ne acı. Mafya tetikçileri "kahraman", sömürücüler "iş insanı", despotlar "lider" olarak benimseniyor burada. Bağırdığın kadar, karşındakini susturduğun kadar, kabalaştığın kadar dinleniyorsun. Ne söylediğinin önemi yok, "güçlüysen", "karizmatik" ve "zenginsen" daima haklısın. Fiziksel ve ruhsat şiddet prim yapıyor, bedensel ve  maddi güç takdir görüyor, fikirler değil cüzdanlar ve saltanat kalıntısı baskıcı otoriter tavırlar hüküm sürüyor. Nezaketin, yaratıcılığın, iyiliğin, zekanın ve özgür fikirliliğin hiç bir hükmü yok. Erkekler en itaatkar, en ezik, en basit kadını, kadınlar en kaba, en hükmeden, en katı erkeği arıyor. Heybetli bir makamı olmayan  sıradan insan eziliyor, sömürülüyor, hayatın her alanında güçlülerin artıklarıyla ve kendisine layık gördükleriyle yetinmek zorunda kalıyor. Ama bu adaletsizliğe başkaldırmak yerine, kendisini ezen güçlülere mazoşist bir hayranlık besliyor, onların arasına girmenin hayaliyle yaşıyor, çocuklarını bu hayalle zehirliyor. Herkes, saraylara ve gökdelenlere hayranlıkla bakıyor, bir gün oraya tırmanmak hayaliyle onurunu satıyor. Oysa bir olup o sarayları, kuleleri, tahtları yıkacak güce sahipler, ama sadece seçkin bir azınlık bu haklı isyanın bayrağını taşıyabiliyor. Çoğunluk ise, içine itildiği bataklıkta debelenip dururken egemenlerin gözüne girmek umuduyla haline şükrediyor.

Kadını pasif, aciz, uğruna rekabet edilen, üzerinde sahiplik kurulan, güce tapan, mal gibi paylaşılan, hükmedilen bir varlık olarak gösteren hikayeleri görmek beni bu ülkenin geleceği adına karamsarlığa itiyor. özellikle de bu tip öyküleri yazanların kadınlar olması midemi bulandırıyor. Kötü çocuk, maço erkek, iyi kalpli mafya, karizmatik kabadayı fantezilerinizi yazarken lütfen dikkatli olun. Eşleri ve partnerleri tarafından kaçırılmayı, aşağılanmayı, dövülmeyi, ilişkiye zorlanmayı "normal" sanan nesiller yetişiyor

Ancak kendi yazım yeteneğine ve tasvir becerisine güvenmeyen, yarattığı karakterleri tarif etmeye üşenen ya da okuyucusunun hayal gücüne saygı duymayan bir yazar öykü karakterlerini tanıtmak için TV ve sinema yıldızlarının fotoğraflarını kullanır. Yapmayın! Bırakın okuyucu biraz düşünsün, düşlesin, hayal etsin. Siz sadece yazın, gerisini okuyucuya bırakın

28 yıl önce bugün, demokrasisiyle, inancıyla, hoşgörüsüyle övünen bu ülkenin ortasında 35 masum insan yakılarak öldürüldü. Suçları, çoğunluktan farklı düşünmekti, tıpkı benim gibi. Basın oradaydı, polis oradaydı, halk oradaydı ama hiç kimse bir şey yapmadı. O günden bu yana bilirim ki bu ülkede özgür düşünce lanetlenir, sanatçılar sevilmez ve farklı düşünenler katledilir. Bu gerçek beni üzer ve korkutur ama asla yıldırmaz. Çünkü karanlığa karşı ışığı, hurafelere karşı bilimi, vahşete karşı barışı savunanlar ödül beklemez, cezadan da korkmaz, tıpkı katledilen aydınlarımız gibi.
          
          Yakılanları saygıyla, katillerini nefretle anıyorum. #unutMADIMAKlımda

Bizlere "Kul" değil "vatandaş", "Köle" değil "emekçi", "aciz" değil "güçlü" olduğumuzu cesurca anımsatan; sevgiyle, mizahla, paylaşımla, çevreye ve insana saygıyla yaşanacak bir dünyanın mümkün olduğunu gösteren, despotizmin yüzüne halkın iradesini tokat gibi vuran şanlı Gezi Direnişi'nin yıl dönümünde, tüm kayıplarımıza ve onların mirasını yaşatanlara saygılarımı sunuyorum

merhabaaa, uzun süredir aktif değilsiniz gibi. emin değilim, belki yanılıyorumdur ama yine de nasılsınız diye sorayım dedim. iyi olmanızı diliyorum ^^

İsim değişikliği çok güzel olmuş ilginç.Merak uyandırıcı tebrikler..