Amacımı bilmeyerek yürüdüğüm yolda kendimle cebelleşiyordum.Yalnızdım ve herher karanlık. Sessizlik hiçbu kadar kuvvetli değildi. Bu kadar korkunç bu kadar acımasız olmamıştı. Yürüdüğüm yol çalılıklarla dolu keskin taşlarla çevriliydi. Düşündüğüm tek şey hayalim.Bu tökezli çalılıklarla dolu yoldan sonra beni sarıp sarmalayacak, yaralarımı saracak biri vardı.