Zaman nasıl geliyor ,nasıl geçiyor hiç anlamıyorum. Gözümü açıyorum bir bakmışım gün doğmuş , sabah olmuş. Hemen aralıyorum gözlerimi. Takıyorum at gözlüklerimi. Ve diyorum ki " Sen etrafa neşe saçmaya hep devam edeceksin. Bırak, sen mutlu olmasanda en azından bazılarnı güldür ve mutlu et...".
Sonra gözlerimi kapatıyorum ve sisli bir hüzün , melankolik bir şekilde çöküyor göz kapaklarıma. Düşünüyorum...
Düşünüyorum....
Ve düşünüyorum....
Gelmişimi , geçmişimi , geleceğimi, hayallerimi...
Yaşadıklarımı.
Ruhum yorgun oluyor ama bedenim sağlıklı.
Sahip olamadıklarım gün yüzüne çıkarken , sahip olduklarım acı bir şekilde , bir şerit gibi geliyor sisli gözlerimin önüne....
Hayallerim... Onları Koray Avcı'nın şarkıları ile süslüyorum. Kimi zamanda;
Cem Adrian ile kendi hayallerimin katili oluyorum.
Fenerbahçe ile Galatarayın mücadelesine benzetiyorum, beynimi. Sanki düşüncelerim bir birine meydan okuyor, en ufacık bir sorunda düşüncelerim yerlerinden fırlıyor ve tartışmaya giriyorlar. Ya yaralanıyor ya da ağır bir darbe alıyorlar.
Darbeler kalıcı , yaralar geçici.
Hayaller yerle bir olurken , beyin iflas ediyor.
....
@Siyah_Asilrenk58