කියන්න දාහක් දේවල් තිබිලත් වචන හිරවෙන මොහොතවල්වල
අඬන්න ඕන උනත් කදුලු ඇස් අස්සෙ හිරවෙලා තියනකොට
අහන් ඉන්න කවුරුත් නැති උනාම,
දැනිලා තියනවද හදවතට දැනෙන පාලුව, කවුරුත් නෑ කියන හැඟීම , ලෝකෙට වැඩක් නෑ කියන කාලකණ්නි හැඟීම
ඉතින් හැමදාම වගේ මන් කවුද කියන්න දන්නෙ මගේ කාමරේ බිත්ති හතර විතරයි මොකද මගෙ කන්ෆටබල් සෝන් එකේ අමුතුවෙන් මිනිස්සු හිටියේ නෑ හිටියෙ මන් විතරයි.