Şey mi dostum??? Yine yangınlar yine ben ahaha.
Restorana geri döndüğümde Burcu telefonla konuşuyordu. Sandalyeme otururken başımla işaret ettim kim o anlamında. Yüzündeki alık gülümseme dikkatimden kaçmamıştı.
"Kim?" dedim kapattığında.
"Şey ya.." dedi yüzünü düzeltirken "Cumhur."
"Cumhur abi?" dedim şaşırarak. "Ne alaka?"
"Merak etmiş. Nasıl oldum iyi miyim diye"
"Merak etmiş?" dedim kaşlarımı çatarak. "E bana sorsaymış. Ben söylerdim."
"Ay ne bileyim Ece" diye çıkıştı birden. "Merak etmiş aramış ne var yani arayamaz mı? Kanlı bıçaklı düşmanım mı benim?"
"Enteresan" dedim ceketimi çıkarırken. "Ne diye salak salak gülüyorsun madem?"
Çatalı havaya kaldırıp uyarır tonda konuştu. "Saçmalama istersen." dedikten sonra devam etti. "Aklından ne geçtiğini bal gibi biliyorum ama gerçekten saçmalıyorsun. Ergenler gibi davranma."
"Neyse" dedim Dominant Gönül edasıyla.
"Şey" dedi tekrar muzip bir ifadeye bürünüp. "Yemekten sonra davet etti bizi."
"Bak sen" dedim soğumaya yüz tutmuş olan yemeğimi yerken. "Beni de mi?"
"Ya Ece! Herhalde seni de. En çok seni hatta. Konuşuruz biraz falan dedi. Ben de tamam dedim. Konu sen olduğun için kabul ettim."
"Gidelim bakalım ne konuşacakmış?"
"Belki Ceyhun da gelir." dedi tabağının dibini sıyırmadan hemen önce. "Böylelikle siz de konuşmuş olursunuz."
"Yok artık!" diyerek gözlerimi patlattım. "Aklından bile geçirme Burcu. Çok pis bozuşuruz bak."
"Sizi, sizin bu inadınız bitiriyor. Başka da bir şey değil."
"Umrumda bile değil!"
Gözlerini deviren Burcu'ya karşılık vermeden keyifli akşam yemeğime devam ettim. Canlı müzik başladığında sahnedeki çocuğa gözüm takıldı.
Gözlerimin içine baka baka şarkı söylemesi dikkatimden kaçmıyordu. Bakışları anlamlıydı ve bunu belli etmekten de çekinmiyordu. Hiç yapmayacağım bir şey yapıp kadehimi hafifçe kaldırıp gülümsedim. Başıyla aldığı selamımın ardından bakışları daha da derinleşince içimde beğenilme hissinin vermiş olduğu duygular da kabarmıştı çoktan.
