Şu hayatta bir kitap olmak isterdim. Gözyaşlarımı belirsiz virgüllere sığdırmak, yasak önlem işaretlerinde durup, noktalarda bitmek, nefesimi satırlara saklamak isterdim. Ama öyle çok değerli değil, birkaç kağıt parçası gibi, biraz unutulmak, biraz yıpranmak, tozlanmak ama en sonunda okunmak isterdim, az da olsa gözucuyla bakılmak isterdim. Belki kağıtlar da anlatmaktan vazgeçti, bendeki mürekkeb onlara da ağır geldi sanırım.