Είμαι μια γκρινιάρα ιδεαλιστρια ξεροκέφαλη παρθένος που δεν είναι καθόλου τακτική χεχεχε.Εχω ένα τρομερά βρόμικο μυαλό αλλά παράλληλα κατά βάθος είμαι ρομαντική.Η καλοσύνη των άλλων όταν δεν το  περιμένω με συγκινεί μέχρι δακρύων.Προσφατα άρχισε να μου αρέσει ο Μπουκόφσκι ενώ τον απαιχθανομουν λόγω του πορνογραφικού ύφους του(ας γελάσω τώρα με αυτά που γράφω χαχαχα).Μαρεσουν οι φανταστικές περιπέτειες και τα μυστήρια,μ'αρεσει το ένα κάποιο σκοτάδι,δίνει ατμόσφαιρα.Μαρεσει η ειλικρίνεια και να βοηθάω τους άλλους.Θελω να γίνω σκηνοθέτης θεάτρου και συγγραφέας.Δεν ξέρω αν το έχω,αλλά ειδικά το δεύτερο πάντα το ήθελα.Αυτα προς το παρόν.Τα λέμε αγαπητοί.Now, a little message for you, my beloved international audience - in case you stumble upon my profile or (just saying!) feel like parking here for a while.
Here are a few things about me and what I write:

I'm Greek (obviously, hehe).
I'm a Virgo.
I like the color purple.
...Okay, fine, that's not all.

Let's get into the real stuff.

First of all, when it comes to writing, I love complex characters.
What do I mean by that?
I want you to reach the end of a story and have no idea whose side to take.
I don't believe in characters who are just good or just evil.
Humans are messy, layered creatures.

I believe art should strip your soul bare, lay it open, and let the audience either stab it with a knife or crown it with praise.
Expose it - and even if you regret it later, so be it.
Because art, above all, is communication, not a stage for ego.

I see people - and my characters - the way ancient Greek tragedy did:
capable of the most magnificent acts and also the most vile, horrid, unspeakable ones.
The tragic hero is a person pushed to such extremes that they often end up digging their own grave.
And fate - and the gods - are merciless.

But I'm not.

I believe what Aristotle once said:
That when a human errs, it's like a marksman aiming the wrong way -
or like a mind that takes the wrong turn halfway down the road.