Sora_1Victoria

Bir kaç damla gözyaşına sığdırabildiğim o kadar yara var ki şaşırıyorum. Binlerce çığlık yüzlerce soru onlarca hıçkırık ve sadece bir nefeste. Damla damla ölüme yaklaştığımı hissediyorum. Hiçbir ilaç ve hiçbir insan beni normalleşmeye yöneltemiyor. Her başlangıcımın sonu belli. Ruhumun kan kokan sokaklarında bedenim de acı çekiyor. Ben bu dünyaya acı çekmek için gelmişim gibi hissetmek ve hiçbir şekilde tekrar çocuk olamayacağımı bilmek en büyük cezam benim. Sevilmeyen biri olmamın yanında. Daha ne kadar etrafıma yük olup onlara acı çekecek sebepler verebilirim bilmiyorum. Bu şekilde daha ne kadar ayaklarımın altında dünyayı hissedebilirim?

Sora_1Victoria

Bir kaç damla gözyaşına sığdırabildiğim o kadar yara var ki şaşırıyorum. Binlerce çığlık yüzlerce soru onlarca hıçkırık ve sadece bir nefeste. Damla damla ölüme yaklaştığımı hissediyorum. Hiçbir ilaç ve hiçbir insan beni normalleşmeye yöneltemiyor. Her başlangıcımın sonu belli. Ruhumun kan kokan sokaklarında bedenim de acı çekiyor. Ben bu dünyaya acı çekmek için gelmişim gibi hissetmek ve hiçbir şekilde tekrar çocuk olamayacağımı bilmek en büyük cezam benim. Sevilmeyen biri olmamın yanında. Daha ne kadar etrafıma yük olup onlara acı çekecek sebepler verebilirim bilmiyorum. Bu şekilde daha ne kadar ayaklarımın altında dünyayı hissedebilirim?