🌼 ☦ 🌹

Μου λείπεις πολύ..  πάρα πολύ.. ♡

Σ'αγαπάμε και μας λείπεις! <3

Τελευταία μου ανάρτηση σε αυτό το προφίλ... 
          
          
          ~ Τις προάλλες συναντήθηκα με ένα γέροντα που αγαπώ πολύ. Είδες ποτέ τον Χριστό γέροντα τον ρώτησα. «Ναι πάτερ μου», μονολόγησε, με συστολή. «Πώς είναι Γέροντα;» «Όπως στα Ευαγγέλια πάτερ μου, αγνός, αγαθός, απλός και προσιτός». «Και πότε συνέβη αυτό», ήταν η αμέσως επόμενη γεμάτη θάμβος ερώτηση μου. «Όταν αγάπησα πολύ δίχως να περιμένω τίποτα πάτερ μου», ψιθύρισε ο γέροντας με χαμηλωμένα τα μάτια του, που είχαν ήδη πλημμυρίσει ερωτικά δάκρυα για τον Χριστό του. «Άδειασα σαν άνθρωπος και γέμισα Χριστό. Τα έδωσα όλα και δεν πήρα τίποτα. Τότε έρχεται Εκείνος όταν του μοιάσεις».
          Αυτή η φράση, «Ο Χριστός έρχεται όταν του μοιάσουμε», σκαρφάλωσε στα πιο δύσβατα μονοπάτια της καρδιάς μου και άνοιξε χώρο μέσα μου. Ναι, η αγάπη. Εκείνη που ξέρει να θυσιάζεται και να χάνει. Να τα δίνει όλα δίχως να κρατάει λογαριασμό. Εκείνη που πεθαίνει για να ζήσεις ο άλλος. Που προδίδεται, σταυρώνεται κι όμως συγχωρεί. Που ξέρει να λέει και να εννοεί, πάρε τον παράδεισο μου και δος μου την "κόλαση" σου… ~
          
          
          Μια γεύση αληθινής αγάπης κόντρα στην ψευτιά που ξέρουμε σήμερα... Εύχομαι να είστε πάντοτε καλά και να προσέχετε. Αύριο (αν δν προκύψει κτ) θα διαγράψω το προφίλ μου... Γειά σας φίλοι μου ❤️

(3)
          
          Πάντα τίποτε δεν θα είναι αρκετό. Πάντα θα διψάς για αγάπη από τους άλλους, για προσοχή και μια μάταιη ευδαιμονία... Σε καμία άλλη εποχή δεν ήταν τόσο μοναχικοί οι άνθρωποι, παρά τα πόσα δικαιώματα και κατορθώματα έχουν κάνει σήμερα... Γνωρίζω ότι αυτά που λέω ακούγονται παράξενα και ίσως ενοχλητικά σε κάποιους, αλλά νιώθω ότι οφείλω να σας τα πω. Ελπίζω μια μέρα, αν αποφασίσετε να το ξανασκεφτείτε, να επιστρέψετε στην παράδοσή μας, στην Ορθοδοξία μας... Μόνο σε αυτήν θα αναπαυθείτε πραγματικά. Και αυτό δεν είναι κάτι υποκειμενικό, συγνώμη αν σας χαλάω την ιδέα της "παγκόσμιας ισότητας" των θρησκειών!! Όλες είναι σεβαστές, αλλά μία είναι η αληθινή και σε αυτό το θέμα δεν μιλάνε τόσο τα λόγια και οι θεωρίες, αλλά το βίωμα... Σας προσκαλώ να το πλησιάσετε και αν είστε πραγματικά καλοπροαιρετοι δεν θα το μετανιώσετε ποτέ! 
          
          Αυτά. Θα μείνω για λίγες μέρες ακόμα ενεργή και μετά θα διαγράψω το προφίλ μου.. <3

 (2)
          
          Θα σας πω μόνο αυτό και εύχομαι μια μέρα να το θυμηθείτε και να ψαχτείτε αληθινά κι εσείς: στον Θεό (=Ιησού Χριστό) τα οφείλω όλα, στην Ορθόδοξη παράδοση των προγόνων μας... Κουλό; Οπισθοδρομικο; Παράξενο; Χαζό; Όχι. Δεν θα το έλεγα... Δεν έχω ξανανιώσει τόσο γεμάτη και αναπαυμενη για χρόνια, από τότε που ήμουν παιδί για την ακρίβεια... Είμαι απίστευτα ήρεμη, αναπαυμενη και χαρούμενη (χωρίς κάποιον συγκεκριμένο λόγο, μόνο που ηρέμησε η ψυχή μου) όλον αυτόν τον καιρό που απουσιάζω από εδώ. Η Ορθοδοξία είναι βίωμα φίλοι μου! Μακάρι να μπορούσα να σας περιγράψω τα άπειρα και πανέμορφα συναισθήματα που κατακλύζουν έναν γνήσιο και ολόψυχα δοσμένο στην ορθόδοξη πίστη άνθρωπο... Αδύνατο όμως. Η γλώσσα μας, όπως και καμία άλλη γλώσσα που ξέρω, δεν διαθέτει το λεξιλόγιο για να τα περιγράψει αυτά... Όσοι θυμούνται πόσο πολύ ψαχνόμουν όλο το διάστημα που ήμουνα ενεργή εδώ, θα έχετε καταλάβει πιστεύω ότι ανέκαθεν ήμουν άτομο που το ενδιέφεραν όλες οι τέχνες, η δικαιοσύνη, τα δικαιώματα, η ψυχολογία και η φιλοσοφία... Τώρα σας λέω λοιπόν ότι τίποτε από όλα αυτά -ούτε καν αυτή η ψυχολογία που τόσο έχουμε όλοι μας αποθεώσει τελευταία!- δεν με βοήθησε τόσο, όσο με βοήθησε η Εκκλησία και ο Θεός!!! Τα ψυχολογικά τρικ και οι θεωρίες και οι αναλύσεις μόνο ζαλίζουν, κουράζουν και σου χαϊδεύουν τα αυτιά... Δεν πρόκειται ποτέ μα ποτέ να βρεις το νόημα της ζωής σου και την ολοκλήρωση της ύπαρξής σου σαν πλάσμα μέσα από ανθρώπινα κείμενα... Πάντα κάτι θα λείπει.

Φίλοι μου αγαπημένοι...
          
          Επέστρεψα ύστερα από καιρό στην εφαρμογή με τον μοναδικό σκοπό να σας ανακοινώσω την οριστική αποχώρησή μου... Ο λόγος; Τον είχα ανακοινώσει (για ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα βέβαια, εδώ, στον τοίχο μου) πριν κάμποσο καιρό, γιατί σκόπευα να φύγω. Για πολλούς ίσως ακούστηκε παράξενο και κουλό, αλλά φεύγω από εδώ πιο γεμάτη από ποτέ. Οι στιγμές που ένιωθα μόνη και μπερδεμένη εξανεμιστηκαν!!! Για όσους θυμούνται έστω και λίγο πόσο πολύ και πόσο συχνά εξέφραζα εδώ τον πόνο μου και τις μπερδεμένες σκέψεις μου, θα καταλάβουν ότι όταν κάτι τέτοιο έχει εξαφανιστεί ολοσχερώς, σαν να ήταν άλλος δεινόσαυρος που τον χτύπησε μετεωρίτης!!, είναι μεγάλο πράγμα... Πλέον η εφαρμογή δεν έχει κανένα νόημα για εμένα, ούτε το γράψιμο. Δεν νιώθω την ανάγκη να εκφραστώ, όσο παράξενο κι αν ακούγεται αυτό.
          
          (1)