Hindi ako makapaniwalang dalawang taon na akong nagsusulat gamit ang pen name na 'Stephyknown' kung saan pinagisipan ko nang maigi dahil sabi ko noon gusto ko kung magkakaroon man ako ng pen name ay connected sa paalala ko sa aking sarili... 'stepping to unknown' palagi kong paalala sa tuwing pinanghihinaan ako ng loob... munting paalala sa aking sarili na hindi ako mag g-grow bilang ako kung hindi ako matututong humakbang palabas sa comfort zone ko— kung hihinto akong mangapa, paniguradong hindi ako matututo. Kung mananatili ako sa kung ano lang ang kaya ko— hindi ko malalaman kung hanggang saan nga ba talaga ang kaya ko. Salamat sa munting paalala Stephyknown nagkaroon ako ng lakas ng loob.
Salamat sa iyo— sa naging ugat kung bakit ba ako nagsimulang mag sulat, ikaw ang naging dahilan kung bakit unti-unti kong nakilala at nalaman na gusto ko pa lang mag sulat ng mga tula at istorya lalo na kapag tungkol sa ating dalawa... nag umpisa lang naman ito noon nang hinangaan kita, sumulat ako nang sumulat— nagbabakasaling baka mapansin mo 'ko at hindi ako nagkamali dahil napansin mo nga ako, pero habang lumilipas ang mga araw... napagtanto kong nagsusulat ako hindi na lang dahil sa 'yo— nagsusulat ako dahil nakakaramdam ako ng kakampi rito... nakakaramdam ako ng kapayapaan sa tuwing pakiramdam kong gusto kong tumakbo at mag laho sa mundo.
Ang pagsusulat ang naging takbuhan ko sa tuwing hindi ko kayang maisatinig ang mga salita sa utak ko— napapagaan ang mabigat kong dinadala, hindi nawawala nang agaran pero nakakatulong para unti-unting mabawasan ang bigat.
Maraming salamat sa dalawang taon, salamat sa mga aral at pagsalo sa lahat ng pagkakataon—salamat aking kakampi, salamat sa magulong may kapayapaan.
Happy 2nd anniversary, Stephyknown WP!
