Ölüm korkusu terk ettiyse insanı, aciz bedene kıymak basit bir eylemden ibaret olurdu. Zaten kalıcı olmadığın bu dünyada hiçbir amacı olmadan yaşamak kişiye zulüm gibi geldiğinde Tanrı'ya nankörlük edip yarattığı bedenin ve üflediği ruhun hiçliğe gidişine sebep olurdu.