Haii,
Mocht ik een deze weken ineens niets meer publiceren, dan komt dat waarschijnlijk door mijn opa...
Iedereen bereikt een leeftijd waarop hij of zij gewoon niet meer kan. Ik heb er altijd tegenop gezien om familieleden kwijt te raken, omdat ik echt een denker ben. Vaak moet ik zelfs na een vakantie al huilen, omdat ik terug ga denken leuke momenten, maar dan op een vervelende manier, zoals; "Dat en dat heb je meegemaakt, en dat ga je nooit meer meemaken" of "Het is over, je gaat deze reis/dag/persoon nooit meer (mee)maken" Het is vervelend, maar ik kan het niet helpen. Zo ben ik nou eenmaal.
Mijn opa leeft nog, en zelfs nu moet ik af en toe een traantje wegpinken, puur omdat ik weet dat het zomaar de laatste keer zou kunnen zijn dat ik hem zie en spreek.
Als jullie ooit iemand nodig hebben om te praten, wat de reden ook is, stuur me gewoon een berichtje. Ik ben de psychiator van mijn vriendinnengroepje, en kan meestal wel mensen opvrolijken. Behlave mezelf.
Als je tot hier hebt gelezen ben je een goed mens, met respect voor anderen.
Dankjewel, en dat meen ik. Echt.