Zor zaman...Odama geçip,kendimi bile kendimden saklıyarak ağladığım zamanlardan bahsediyorum..Ağlamak herzaman rahatlamaktı benim için, çünkü biliyordum ki; ben ağlarken ne kadar rahatlarsam, ağlatananlarsa o kadar rahatsızlaşacaktı. Düştüm dediğim her yerde, biraz daha ayaktayım ve tek başıma sildiğim her göz yaşında, illahi adaleti hatırladım. Şimdi mi? Düzeliyor artık birşeyler ve ben artık kendime geliyorum. Ağlatıp giden herkezin, ağlıyarak geri döndüğünü görüyorum. Bu arada bir şey hatırlatmak istiyorum; onsuz yaşıyamam dediğim kim varsa, onlarsız daha güzel yaşıyorum. Bu cümleyi benden çok duyacaksınız artık; İYİLEŞİYORUM..

❤....♥