කෲර රීඩර්😎

ප්‍රේමය සහ බැඳීම...
          මා දන්නා ලෝකයේ බැඳීම් ආකාර දෙකක් ඇත.
          එකක් ප්‍රේමයෙන් යුත්ත බැඳීම් ය.
          අනෙක ප්‍රේමයෙන් මුක්ත බැඳීම් ය.
          ප්‍රේමයෙන් මුක්ත බැඳීම් හුදෙක්ම අයිතිකර ගැනීම් ය. 
          ප්‍රේමයෙන් යුක්ත බැඳීම් පක්ෂපාතීය, අවංකය.
          නමුත් ප්‍රේමය එසේ නොවේය.
          බැඳීම් වලින් මුක්තව ප්‍රේමයට පැවතිය හැක.
          බැඳීම් නැති පෙම්වතුන් ලෝකයේ එමටය...
          ප්‍රේමය මෙසේයි කියා පෙන්වීමට සමත්
          අටුවාටීකා, පල් හෑලි මා දැක නැත.
          ප්‍රේමයට වංක විය හැකිය, විශ්වාසයන් කඩ කල හැකිය...
          ප්‍රේමය භයානකම අපරාධකාරයා ය.
          එයට කළ නොහැකි අපරාධයක් නැති තරම්ය.
          පුදුමය නම් කෙතරම් සාපරාධී උවත්
          ප්‍රේමය නිදොස් වී නිදහස් වීම ය.
          ප්‍රේමයෙන් යුක්ත බැදීමකට පමණක්
          ප්‍රේමය නම් සාපරාධී වරදකරු 
          හීලෑ කොට හමාරව කූඩු කොට සිරගත කළ හැකිය...

හවස පහයි තිහ පහුවෙලා ගාල්ලෙන් පිටත් උන බස් එක විනාඩි දහයක් පහළවක් දුර එද්දි බස්නාහිරින් බැහැගෙන යන ඉර මුළු අහසම තැඹිලි පාට කරලා තිබුණා...
          
          සද්දවලට කොහොමත් අකමැති මට අහං ඉන්නම බෑ කියලා හිතෙන ගානට දාලා තිබුණ සවුන්ඩ්ස් අවුල් සින්දුව ඇහෙන නෑහෙන ගානට මගේ අවදානෙන් පැත්තකට කළේ එයාගේ කටහඩ....
          
          "ඉස්සර ඔයා ට්‍රිප් යද්දි මගෙන් ජනේලේ ගාව සීට් එක කොහොම හරි කරලා ඉල්ල ගන්නවා... ඇයි දැන් එහෙම නොකර මට ජනේලෙ ගාව සීට් එක දෙන්නේ?"
          
          "මොකද මං කැමති මට ලැබෙන හැම හොද දෙයක්ම ඔයාට දෙන්න..."
          
          "ඇයි ඒ ?!"
          
          "මං දන්නේ නෑ..."
          
          "ඉර බහිද්දි අහස හරි ලස්සනයි නේද...?"
          
          "ගොඩක් ලස්සනයි..."
          
          "ඔයා සොබාදහමට ගොඩක් ආසයි නේද...?"
          
          "ඔයාට තරම් නෑ..."
          
          "ඇයි එහෙම කියන්නේ...!?"
          
          "සොබාදහම විදලා ඉවර කරන්න මට පුළුවන්... ඒත් ඔයාවයි මේ හැගීමයි විදලා ඉවර කරන්න මට බෑ... මං එහෙම කරන්න දන්නෙත් නෑ... මං ඒක දැනගන්න ආසත් නෑ..."
          
          "කොහොමද ඔහොම ආදරේ කරන්නේ....?"
          
          "එහෙම අහන්නෙපා... මං ඒකට උත්තර දන්නේ නෑ..."
          
          මෙච්චර වෙලා අහස දිහා බලන් උත්තර දීපු මට දැං පේන්නේ බාල ස්ටිකර් ගහපු පරණ සීට් එකක පිටිපස්ස... මං ඇස් පියා ගත්තා.... එයාගේ උරහිස උඩ මං ටිකක් වෙලා නිදාගන්න ඇති... 
          
          මේ හැගීම් මොනවා උනත් ඒවා කාලෙත් එක්ක අවර්ණ වෙන අවලස්සන වෙන ස්ටිකර් අලවපු බස් එකක සීට් එකක්වත්, අහන් ඉන්න බැරිවෙන සින්දුවක්වත් නෙමෙයි... අනන්ත කාලයක් ගියත් දවසින් දවස ලස්සන වෙන අහසක්...❤️✨