Zamansızlık içinde boğulurken sen çıktın karşıma hayatımdan bu kadar vazgeçmişken birden hayatımın merkezinde oldun.Yaşama umudumu tekrar verdin bana..Öyle güzel bakıyodun ki sanki sadece beni görüyodun..Sen dışında herkese kördüm.Öyle içten sevdim ki seni seninle olan tüm anılarımın saniyesini bile özlüyodum.Ta ki o gün o kızla seni görene kadar.Şuan hissizim sana karşı ne mutluluğum ne üzüntüm belli.Ruhsuzlaştım adeta kayboldum gözlerinde...Sabah mutluluğumdun sen benim.Ilk isim mesaj atmış mısın diye bakmak oluyodu..Sensiz bir gün geçirmek mi??Bu çok saçma.Kimle olursan ol yerin bende ayrı..Bu can sensizliğe de alışır ,sessizliğine alıştığı gibi..Sana da diyecek birşeyim yok ki sende haklısın sevgiden boğdum seni..Bu arada en çok sana üzülüyorum bir daha böyle sevilmeyeceksin..Kimse senin adına sözler yazmayacak..Kimse sana bu kadar göz yaşı dökmeyecek..