"Uğursuz bir ilkbahar gecesiydi. Mayıs ayının 15'iydi. Saat ise onikiye yaklaşıyordu."

Duraksayıp önünde onu sessizce dinleyen kızlarının üzerinde gezdirdi bakışlarını. Sözlerini kafasında toplarlamaya çalışırken, minik kızlarının merakla parlayan gözlerindeki sabırsızlığın gittikçe arttığını farketmesiyle derin bir nefes aldı ve anlatmaya devam etti.

"Ben orda can çekişirken, siz iki inatçı keçi, ilk ben çıkacağım diye kapışıyordunuz." 

Kızlar ilk kez duydukları "can çekişmek" kavramını merak etselerde, konuyu dağıtmamak için sessizce annelerini dinlemeye devam ettiler.

Benim babanıza sitemlerim, babanızın içeriye girme çabaları ve sizin de debelenmelerinizle geçen yarım saatin ardından, saat tam onikiye vurupta, 16 Mayısa geçtiğimizde kahkaha atan bir bebek sesi duydum."

"Ee eee?"

 Simsiyah gözlerini açmış, merakla annelerinden gelecek cevabı bekleyen iki minik kızdan aynı anda çıkmıştı bu ses. 

Anneleri kızları kucağına çekerken, yeniden ağzına açtı. 

"E'si yok."

"Naşıy yani?" dedi küçük Mira. 

"O an bayılmışım kızlar," cevabını aldılar Mira'nın sorusunun üzerine. Yalan değildi, sadece eksiklik vardı ama kızlar bunu farketmeyecek kadar miniktiler.

Bunun üzerine küçük Mila hemen yapıştırdı cevabı. 

"Tabişi de ben doydum ilk!" dedi çenesini dikleştirerek.

Mila'nın söylediklerinin üzerine kaşları çatılmaya başlayan Mira'yla tartışma başlayacağını anlayan kadın, kararının gayet yerinde olduğunu anladı. Hangisinin önce doğduğunu onlara asla söylemeyecekti.

"Hayıy, ben!" dedi Mira.

Ve böylece ilk ben doğdum kavgası başlamış oldu. 

Aradan yıllar geçti ve kızlar 17 yaşlarının tam üzerine bastılar, ezdiler. Ama yıllar geçmesine rağmen kavga konuları bir türlü değişmedi. 

"Ben doğdum diyorum sana!" diye bağırdı küçüklüğünden eser kalmamış, eşek kadar olmuş Mira.

"Hayır, ben doğdum!" diye kardeşine çemkirdi en az Mira kadar gelişmiş Mila.