Μόλις δημοσίευσα το πρώτο κεφάλαιο ενός βιβλίου που σκεφτόμουν πάρα πολύ καιρό. Το σκεφτόμουν καιρό διότι ίσως παρά την απόφαση και να το εκδώσω. Για να είμαι ειλικρινής , νομίζω πως είναι η πιο προσεγμένη μου δουλειά απλά για κάποιον ανεξήγητο λόγο επέλεγα να το θάβω και να μην το φέρνω στην επιφάνεια με αποτέλεσμα να δημοσιεύω ξανά και ξανά άλλα βιβλία που δεν με ανέπνεαν ιδιαίτερα. Τελικά , το να γράφεις , σημαίνει και να δίνεις και ένα κομμάτι του εαυτού σου. Μου αρέσει να γράφω , απλά μετά από το τέλος του βιβλίου «the hatred that dries up» φοβόμουν να ξανά μοιραστώ μια πτυχή μου. Ομως υπόσχομαι πως θα καταπολεμήσω τον φόβο μου και θα αφεθώ! Εξάλλου δεν έχει νόημα να γράφω κάτι το οποίο δεν έχει κανένα απολύτως νόημα στο κεφάλι μου!
Ευχαριστώ