Geceleri döktüğün her gözyaşını avuç içlerimde biriktirmek isterdim, oradaki akarsular yokluğunda kurudu, açtırdığın her çiçek teker teker soldu.
Varlığına şükrettiğim her gün sana bir kere daha zulmettim, ben başlı başına bir sefaletim.
Kutlayamadığım her doğuşun, anahatarı olsun gireceğim koğuşun. Müebbet yesem bile cezam hafiflemez benim.
Zorundaydım, gitmek zorundaydım.