Bazen düşünüyorum, kalemimdeki mürekkebi ne zaman doldurmalıyım diye? Bilmiyorum... Uzun bir yolculuktayım şu lahzalarda. Ruhumun her zerresi, yazmak için çırpınıyor adeta. Gelgelelim düşüncelerim; ruhuma tezat, sanki ruhumu yok etmek için elinden geleni ardına koymuyor.

Bilmiyorum, yazmak hakiki bir his. O hissi ne kadar özlediğimi tarif etsem kendime, az. Hakim olmalıyım ruhuma. Eğer şu sıralar, yolculuktan vazgeçecek olursam arkamda bırakmış olduğum tüm çabalarımı heba etmiş olacağım.

Bir gün geri döneceğim elbet. Geri döndüğüm vakit, bir kademe bile geliştirdiysem kendimi, başarılı bir seyahat etmişimdir...