‏‏‏‏‏‏‏‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏𝟏𝟗𝟐𝟏

ah, nedir onun zerrelerinde saklı formül? delirecek, çıldıracak oluyordum! artık bir tablo gidermiyordu yol yordam bilmez özlemimi..

oysa onu masal diye anlatsam yadırgamazdı küçük çocuklar, o kadar güzeldi.

"zambağım benim, düşüncemin okşadığı, ruhumun öptüğü güzel çiçeğim. insan biçiminde açmış bir çiçeksin sen. sapında el değmemiş, dik, beyaz, mağrur, hoş kokulu ve yalnız zambağımsın benim."

Seni unutmak ha? Aklımın karatahtasından silerim de bütün boş anıları, bütün kitaplarda yazılan, çizilenleri, gençliğimden, öğrenciliğimden kalanları, yalnız senin buyruğun kalır.

Seninle bir kışın silikleşmesi on senemi aldı, 
          sensiz bir yaşamı silmek, otuz iki yıl.

-Ama ona gerçekten tapmıyorsun, değil mi?
          +Evet, tapıyorum.

Kokular öyleydi keza, onunkisi ölümümde dahi burnuma çalınsa; öldüğümü unuturdum.

Ve sevgilim, senin gözlerin.

Koşarız belki de sahillerin birine,
          Güneş batsada izleyelim seninle.
          Bitmez bu dünyanın derdi, kendi başımıza bakalım.
          Herkes aşık olabilir.

Nergis çiçeği'm.