''...Ve al eline kara kalemini, yaz adını bir kenara. Yaz ki bir kenara, tüm dünya unuttuğun da adını yazdıkların hatırlatsın.''

"YA BEN ÖLSEM TEPKİ ALAMAYACAK İNSANIM. BENİMLE UĞRAŞMAYIN." -MR.BEYİN

"Sakladığım romanları, kitap raflarında çürümeye yüz tutacak romanlar halinde görmek istiyorum."-MR.PARMAK

Uğuldayan beynime, satırlarını saklamayı isterdim. Her bir kelimenin, tozlu raflarda eskidikçe cezbeden güzelliği olmalıydı. Ama birleştiklerinde, gönülleri feth eden bir komutan görünümünde değil. Bir ülke için canını gözünü kırpmadan verebilecek olan, bu ülkenin toprakları için ayrı bir sevda katan, adı sorulduğunda sadece onun şeref madalyası olan 'Mehmet' adını söylemesi ama nerede,kimle, ne zaman öldüğü belli olmayan, bir savaşta ruhu yüce göklerin bulutuna karıştığında sadece onun şehit diye anılması gereken bir kelimeyi ben bu ülkenin topraklarına katabilir miyim?

Ben, bu topraklara değermişçesine bembeyaz teninden aşağı doğru akan bir ırmak misali bir anlam katabilir miyim? Ben bu topraklara anlam katabilir miyim?
...

MERHABA,

Adımı bilen son insanın ölmesini istemiyorum. Ya ALLAH ona uzun ömür versin. Ya da benim hınzır parmaklarım klavye de, sevdiği notaları tekrarlasın.

VE MUTLU ÖLECEĞİM SEVDİĞİM ADAM - BÖRİ HAN 

Tanışmak için isme ya da soyisme gerek yok. Hayalet değilim.

Hesap ayarlarına her girdiğimde yeni bir satır görüyorum. Bir avaz kelime çığlık çığlığa benimle toz olurken satırlarımda neftalin kokusunu alıyorum. Geçmişe ayak basarken bir zaman Lordu olmadığımı kim iddia edebilirdi ki?

İnsanlar neden merdiven kullanmak yerine birbirlerinin üzerine basarak çıkmayı tercih ederler, hiç düşündün mü?

Düğünüme gitmediğim için altın takamayacaklar üzülmesin. Yerime maketimi göndereceğim

"...Gözlerini usulca kapattığın da hayaline tutunabildiğin birileri varsa hayat hâlâ yaşamaya değer kardeşim."-Koray 

"En azından varlığını sadece benim kabullendiğim küçük bir canavarım var."

PIADF kelimesinin tüm hakları bana aittir